علیرضا قربانی
تابناک گیلان: در سالی که به وحدت و همدلی و هم‌زبانی میان دولت و ملت نام‌گذاری شده، رقبای سیاسی و منتقدان هم بخشی از ملت شمرده شوند و تازیانه افراط از گرده آنان حداقل توسط مسئولان دولتی برداشته شود.
پاییز سال ۱۳۹۲، چند ماه پس از روی کار آمدن دولت یازدهم، یکی از کلاس‌های درس دوره تکمیلی دانشگاه علامه طباطبایی؛ یکی از اساتیدی که در سال‌های دولت گذشته به خاطر مسئولیتش در ستاد انتخاباتی یکی از کاندیداهای اصلاح طلب در تهران منزوی شده و تا پیش از روی کار آمدن دولت جدید در دانشگاه مفید قم تدریس می‌کرد، حالا در دانشگاه علامه صاحب کرسی شده است. بحث درباره سیاست خارجی چنانکه معمول بعضی کلاس‌های درس است، به ایجاد یک دوقطبی سیاسی در داخل کلاس کشیده شد.
بخشی از دانشجویان در صف دفاع از اصولگرایی ایستادند و بخش دیگر به‌علاوه استاد در قطب دفاع از دولت تازه روی کار آمده و اصلاح‌طلبان؛ تا جایی که استاد کلاس مذکور خطاب به یکی از دانشجویان طیف مقابل چنین گفت: «این بار برایتان خوابی دیده‌ایم که تنها دو راه پیش پایتان باقی می‌گذارد، انزوا یا خشونت» و در توضیح چنین گفت که در ادامه واژه‌سازی برای رقیب که از سال‌های گذشته با اصطلاحاتی چون محافظه‌کار، اقتدارگرا، تمامیت‌خواه، تندرو و … ادامه یافته است، در آینده جناح اصولگرایی را با کلیدواژه «افراطی» خواهیم خواند و افزود که می‌دانید سرانجام افراطی‌گری چیست؟ یا برای همیشه منزوی می‌شوید و با این برچسب از میدان بیرون رانده می‌شوید و یا به خشونت متوسل می‌شوید که ته خط آن تروریسم است!
متأسفانه گذر زمان نشان داد که آنچه آن روز در آن بحث دانشجویی از پرده برون افتاد، پروژه‌ای برنامه‌ریزی‌شده بود برای تشدید دوقطبی سیاسی جامعه و سرکوب رقبای سیاسی با اصطلاح‌سازی حساب‌شده. کاری که از ماه‌ها پیش از روی کار آمدن دولت جدید در اتاق فکر واژه‌سازی یک جریان سیاسی بررسی و پخته شده‌بود. پس‌ازآن بود که استفاده از برچسب «افراطی‌ها» برای یک جناح گسترده سیاسی، به ادبیات سیاسی بخشی از رسانه‌ها و فعالان سیاسی تبدیل شد و دانسته یا ندانسته، مسئولان اجرایی دولت یازدهم و ازجمله رئیس‌جمهور محترم هم در این دام از پیش‌تنیده افتادند و برای سرکوب ذهنی و سیاسی منتقدان خود که بخش عمده آن‌ها از انقلابیون شناخته‌شده و جوانان دوستدار نظام و انقلاب هستند، از این واژه نفرت‌انگیز استفاده کرده و می‌کنند .
قابل تامل آن که مقام معظم رهبری چند روز پیش فرمودند: «مسئولین کشور جوان‌های انقلابی را گرامی بدارند؛ این‌همه جوان‌های حزب‌اللهی و انقلابی را برخی از گویندگان و نویسندگان نکوبند به اسم افراطی و امثال این‌ها.» ایشان البته در اکثر بیانات و سخنرانی هایشان به تقبیح دو قطبی سازی جامعه پرداخته و به طور مکرر بر انسجام و وحدت داخلی تاکید دارند.
این نوشته نیز سر آن ندارد که جمله اظهارشده توسط آقای روحانی در جمع اصحاب تعاون که گفته است: «آن‌هایی که روی کلمات این توافق پرافتخار که من بعدها راجع به آن صحبت خواهم کرد بحث می‌کنند بدانند نخواهم گذاشت امید این ملت را یک عده افراطی ناامید کنند.» را در مقابل فرمایش مقام معظم رهبری قرار دهد، اما جای طرح این سؤال از رئیس‌جمهور محترم را باقی می‌گذارد که چه اصراری بر استفاده از این واژه نفرت‌آور دارید؟ آن‌هم به قول خودتان علیه کسانی که «روی کلمات این توافق پرافتخار بحث می‌کنند» آیا هرکس نظر مخالف یا انتقاد و بحثی درباره برجام داشته باشد باید به تازیانه افراط تعزیر شود؟ برجام یا توافق پرافتخار به تعبیر رئیس‌جمهور محترم وحی منزل نیست که کسی اجازه چندوچون و نقد و نظر درباره آن نداشته باشد و طی دو سال گذشته هم هیچ منتقد یا مخالفی، حتی آن‌ها که شدیداً نظری مخالف دارند و به‌هیچ‌روی آن را افتخارآمیز نمی‌دانند، پا از دایره ادب بیرون نگذاشته‌اند و در بسیاری موارد با استنادات فنی و حقوقی نقطه نظراتشان را عرضه داشته‌اند، هرچند ممکن است بعضی هم از واژگان و اصطلاحات و عبارات نه‌چندان خوشایند استفاده کرده باشند.
بااین‌همه و به‌خصوص پس از بیانات رهبر فرزانه انقلاب اسلامی، و در سالی که به وحدت و همدلی و هم‌زبانی میان دولت و ملت نام‌گذاری شده، رقبای سیاسی و منتقدان هم بخشی از ملت شمرده شوند و تازیانه افراط از گرده آنان حداقل توسط مسئولان دولتی برداشته شود.
پاییز سال ۱۳۹۲، چند ماه پس از روی کار آمدن دولت یازدهم، یکی از کلاس‌های درس دوره تکمیلی دانشگاه علامه طباطبایی؛ یکی از اساتیدی که در سال‌های دولت گذشته به خاطر مسئولیتش در ستاد انتخاباتی یکی از کاندیداهای اصلاح طلب در تهران منزوی شده و تا پیش از روی کار آمدن دولت جدید در دانشگاه مفید قم تدریس می‌کرد، حالا در دانشگاه علامه صاحب کرسی شده است. بحث درباره سیاست خارجی چنانکه معمول بعضی کلاس‌های درس است، به ایجاد یک دوقطبی سیاسی در داخل کلاس کشیده شد.
بخشی از دانشجویان در صف دفاع از اصولگرایی ایستادند و بخش دیگر به‌علاوه استاد در قطب دفاع از دولت تازه روی کار آمده و اصلاح‌طلبان؛ تا جایی که استاد کلاس مذکور خطاب به یکی از دانشجویان طیف مقابل چنین گفت: «این بار برایتان خوابی دیده‌ایم که تنها دو راه پیش پایتان باقی می‌گذارد، انزوا یا خشونت» و در توضیح چنین گفت که در ادامه واژه‌سازی برای رقیب که از سال‌های گذشته با اصطلاحاتی چون محافظه‌کار، اقتدارگرا، تمامیت‌خواه، تندرو و … ادامه یافته است، در آینده جناح اصولگرایی را با کلیدواژه «افراطی» خواهیم خواند و افزود که می‌دانید سرانجام افراطی‌گری چیست؟ یا برای همیشه منزوی می‌شوید و با این برچسب از میدان بیرون رانده می‌شوید و یا به خشونت متوسل می‌شوید که ته خط آن تروریسم است!
متأسفانه گذر زمان نشان داد که آنچه آن روز در آن بحث دانشجویی از پرده برون افتاد، پروژه‌ای برنامه‌ریزی‌شده بود برای تشدید دوقطبی سیاسی جامعه و سرکوب رقبای سیاسی با اصطلاح‌سازی حساب‌شده. کاری که از ماه‌ها پیش از روی کار آمدن دولت جدید در اتاق فکر واژه‌سازی یک جریان سیاسی بررسی و پخته شده‌بود. پس‌ازآن بود که استفاده از برچسب «افراطی‌ها» برای یک جناح گسترده سیاسی، به ادبیات سیاسی بخشی از رسانه‌ها و فعالان سیاسی تبدیل شد و دانسته یا ندانسته، مسئولان اجرایی دولت یازدهم و ازجمله رئیس‌جمهور محترم هم در این دام از پیش‌تنیده افتادند و برای سرکوب ذهنی و سیاسی منتقدان خود که بخش عمده آن‌ها از انقلابیون شناخته‌شده و جوانان دوستدار نظام و انقلاب هستند، از این واژه نفرت‌انگیز استفاده کرده و می‌کنند .
قابل تامل آن که مقام معظم رهبری چند روز پیش فرمودند: «مسئولین کشور جوان‌های انقلابی را گرامی بدارند؛ این‌همه جوان‌های حزب‌اللهی و انقلابی را برخی از گویندگان و نویسندگان نکوبند به اسم افراطی و امثال این‌ها.» ایشان البته در اکثر بیانات و سخنرانی هایشان به تقبیح دو قطبی سازی جامعه پرداخته و به طور مکرر بر انسجام و وحدت داخلی تاکید دارند.
این نوشته نیز سر آن ندارد که جمله اظهارشده توسط آقای روحانی در جمع اصحاب تعاون که گفته است: «آن‌هایی که روی کلمات این توافق پرافتخار که من بعدها راجع به آن صحبت خواهم کرد بحث می‌کنند بدانند نخواهم گذاشت امید این ملت را یک عده افراطی ناامید کنند.» را در مقابل فرمایش مقام معظم رهبری قرار دهد، اما جای طرح این سؤال از رئیس‌جمهور محترم را باقی می‌گذارد که چه اصراری بر استفاده از این واژه نفرت‌آور دارید؟ آن‌هم به قول خودتان علیه کسانی که «روی کلمات این توافق پرافتخار بحث می‌کنند» آیا هرکس نظر مخالف یا انتقاد و بحثی درباره برجام داشته باشد باید به تازیانه افراط تعزیر شود؟ برجام یا توافق پرافتخار به تعبیر رئیس‌جمهور محترم وحی منزل نیست که کسی اجازه چندوچون و نقد و نظر درباره آن نداشته باشد و طی دو سال گذشته هم هیچ منتقد یا مخالفی، حتی آن‌ها که شدیداً نظری مخالف دارند و به‌هیچ‌روی آن را افتخارآمیز نمی‌دانند، پا از دایره ادب بیرون نگذاشته‌اند و در بسیاری موارد با استنادات فنی و حقوقی نقطه نظراتشان را عرضه داشته‌اند، هرچند ممکن است بعضی هم از واژگان و اصطلاحات و عبارات نه‌چندان خوشایند استفاده کرده باشند.
بااین‌همه و به‌خصوص پس از بیانات رهبر فرزانه انقلاب اسلامی، و در سالی که به وحدت و همدلی و هم‌زبانی میان دولت و ملت نام‌گذاری شده، رقبای سیاسی و منتقدان هم بخشی از ملت شمرده شوند و تازیانه افراط از گرده آنان حداقل توسط مسئولان دولتی برداشته شود.
منبع: تابناک
غیر قابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۱
متاسفانه هرگاه اصلاح طلبان روی کار آمدند، برای کوبیدن مخالفان نظر خود به هر شیوه ناجوانمردانه ای متوسل شدند. امروزه هم می خواهند به هر روشی اختناق و خفقان ایجاد کنند و به هیچ کس اجازه ابراز عقیده ندهند.