یادداشت اختصاصی روزنامه هما خوزستان / افشار پرویزی بابادی
چهارشنبه ۲۲ تیرماه ۱۴۰۱
کسی نیست که در کوچه و خیابان با پدیده زباله‌گردی و جمع‌آوری مواد بازیافتی برخورد نکرده باشد، صبح هنگام رفتن به محل کار یا عصر هنگام بازگشت به منزل، از نوجوان گرفته تا سالخورده روی مخزن‌های زباله خم شده‌اند، مواد بازیافتی را جمع می‌کنند.
شاهد افزایش تعداد زباله گرد‌ها در شهر هستیم آن‌ها حاضر هستند ساعت‌ها درون زباله ها، مواد قابل بازیافت را جمع کرده و به دلالان به قیمت بسیار اندک بفروشند چرا که جمع آوری و فروش ضایعات در جهان شغل پر درآمدی محسوب می‌شود.
زباله گرد‌ها پس از ساعت‌ها گشت و گزار و جمع آوری زباله‌ها در پایان هر روز برای فروش زباله جمع آوری شده، دست به دامان ضایعاتی‌ها می‌شوند تا کاسبی برای خود دست و پا کنند.
حجم وسیع گردش مالی در این کار لفظ طلای کثیف را برای زباله برازنده‌تر می‌کند، زباله گردی بهترین منبع درآمد برای معتادان است و مدیریت این موضوع از سمت دستگاه‌های مربوطه نسبت به جمع آوری و سامان دادن این افراد باید مورد توجه قرار گیرد.
این کار باعث شیوع بیماری‌های واگیردار هم می‌شود، گاهی زباله‌های آلوده منجر به بیماری زباله گرد‌ها و انتقال آن به خانواده هایشان می‌شود، در این زمینه همواره تذکر داده می‌شود، اگر به این ناهنجاری‌ها به موقع پاسخ درستی داده نشود در آینده نزدیک مشکلات جبران ناپذیری در جامعه به وجود می‌آید.
به نظر می‌رسد پس از گذشت مدت‌ها از ترویج این کار که بهداشت محیط را تحت تاثیر قرار می‌دهد اقدامی جدی در این باره انجام نشده و همچنان زباله‌گرد‌ها زباله‌های بازیافتی را در قلمرو مشخص شده خود جمع‌آوری می‌کنند.
بیکاری، سودجویی، حاشیه‌نشینی از روستا‌ها به شهرها، مخلوط شدن زباله‌های قابل بازیافت و غیرقابل بازیافت در مبدأ، از عواملی است که انگیزه زباله‌گردی و جمع‌آوری مورد نیاز بازیافت را در برخی افراد ایجاد می‌کند.
زباله گردی را می‌توان در دسته شغل‌های کاذب دسته‌بندی کرد که چاره کار با فرهنگ سازی از سوی مردم و مسئولان، تفکیک زباله، نظارت هاو ... نمایان می‌شود.
