توافق هسته ای وین، اجماع نظام بین الملل بر پارادیم نئولیبرالیسم

ما که متوجه نشدیم ایشون چه گفته به گمونم خودش هم متوجه نشده که چی گفته

خیلی ممنون آقای دکتر بسیار عالی.مستفیذ شدیم

کار باید به کاردان سپرده شود

مطلب بسیار گیراوعالی نتیجه میشود کار را باید به اهلش سپرد

عالی بود

عالی بود و کاملا یک مقاله تخصصی بود

از ۱۶۴۸ بعد از پایان جنگهای سی ساله مذهبی و بسته شدن پیمان وستفالی، مرزهای سیاسی و بین المللی بوجود آمد، دولتهای ملی شکل گرفتند و این سال، آغاز شکل گیری روابط بین الملل و نیز نطفه شکل گیری دانش سیاست بین الملل نیز بشمار میرود..از همان ابتدا به اذعان بیشتر متفکرین این رشته، «جنگ و صلح» کانونی ترین مفهوم دانش سیاست بین الملل به شمار میرفته، بعبارتی «جنگ و صلح» سیاست بین الملل را به پیش رانده...نمیشود گفت که از همان ابتدا و تاکنون کشورها بدنبال صلح بوده اند، جنگ و صلح برای تمامی کشورها و بخصوص کشورهای برتر نظام هدف غایی و ذاتی محسوب نمیشود، بلکه ابزارهایی در راستای دستیابی به هدف برتر یعنی «بقا» و حفظ موجودیت فیزیکی، تعریف شده و میشود...کشورها در برخی برهه ها صلح را ترجیح داده اند و در برخی دیگر جنگ را....از سوی دیگر باید گفت که نظام بین الملل را از همان ابتدا و تاکنون کشورهای قدرتمند و برتر به پیش رانده اند، این کشورها «ساختارساز» هستند، قواعد بازی را شکل میدهند و سیاست خارجی خود را بر مبنای آن تئوریزه میکنند، البته این بدان معنی نیست و نبوده که کشورهای درجه دوم و کوچکتر هیچ اهمیتی نداشته و ندارند، بلکه این کشورها در بیشتر مواقع حساس و تاریخی سیاست خارجی دولتهای برتر را تحت تاثیر قرار داده و در بسیاری مواقع به چالش کشیده اند....نکته دیگر بحث سازمانها و رژیمهای بین المللی میباشد، اساسا فلسفه و بنیان تئوریک ایجاد سازمانها و نهادها مبتنی بر این اصل واقع بینانه میباشد که دولتها را مهار و کنترل میکند، تمامی کشورها در درون سازمانهای بین المللی بخشی از اختیارات و آزادیهای خود را از دست میدهند، از سوی دیگر در بین تمامی سازمانهای جهانی از همان آغاز تاکنون محوری از کشورهای قدرتمند و تاثیرگذار را میبینیم، برای مثال سازمان ملل متحد در «ظاهر» بر اساس اندیشه های لیبرال ایدئال بوجود آمد! اگر ما خوب دقت کنیم و بنگریم میبینیم که آمریکا این سازمان را بر اساس اهداف رئالیستی و واقع بینانه بوجود آورد! اینکه از طریق آن بتواند کشورهای سرکش و کمونیستی بخصوص شوروی و چین را مهار کند که موفق به انجام آن نیز شد....در درون سازمان ملل «مجمع عمومی» نماد اندیشه های لیبرال ایدئال است و «شورای امنیت» نماد رئالیسم....شورای امنیت مهمترین و اصلی ترین و تاثیرگذارترین رکن سازمان ملل محسوب میشود که وظیفه حفظ و تامین امنیت بین الملل برعهده« باشگاه قدرتمندان» گذاشته شده...

این دولتها هستند که سازمانها و نهادهای بین المللی را بوجود آورده و میاورند، بدون وجود دولتها سازمانها محلی از اعراب نداشته و ندارند، اراده و اقتضای منافع دولتها و بخصوص دولتهای قدرتمند و برتر نظام بین الملل مهمترین دلیل ایجاد سازمانهای بین المللی ست...سازمانها به «ضمانت اجرا» نیاز دارند و این تنها از عهده کشورهای قدرتمند بر میاید...«کنگره وین» در۱۸۱۵ توسط قدرتهای اروپایی آنزمان بوجود آمد و تضمین شد و بعدها بدلیل تضاد و تعارض همان قدرتها و جنگ میان آنها، از بین رفت، «جامعه ملل» در ۱۹۱۸ میلادی که بعد از جنگ اول شکل گرفت در نتیجه تلاشهای آمریکا و بخصوص شخص «ویلسون» پایه گذاری گردید، اما بدلیل عضو نشدن برخی کشورها قدرتمند مثل آمریکا و شوروی و بعدها خروج دیگر کشورهای قدرتمند از آن فلسفه وجودی خود را از دست داد...سازمان ملل متحد در ۱۹۴۵ با تلاشها و البته ضرورت منافع ملی کشور برتر نظام یعنی آمریکا بوجود آمد، و از همان ابتدا «شورای امنیت» بعنوان باشگاه قدرتمندان دلیل اصلی و تداوم این سازمان معرفی شد...محور آلمان- فرانسه در درون اتحادیه اروپا حرف اول را میزند یا محور چین- روسیه در درون سازمان شانگهای....
دولتها و بخصوص دولتهای قدرتمند و برتر، بازیگران اصلی سیاست بین الملل بوده، هستند و باقی خواهد ماند، این دولتها هستند که بر اساس منافع ملی و ضرورتهای ساخت نظام بین الملل سازمانها و رژیمهای بین المللی را بوجود میاورند، ساز و کار و مکانیسم عمل آنرا تضمین میکنند، اعمال و رفتار آنان بیشترین سهم را در ضعف و قوت شیوه عملکرد این سازمانها دارد و همچنین اراده آنان منجر به پایان عمر این سازمانها میشود..
در پایان باید گفت که همچنان، رئالیسم و واقع بینی پارادیم مسلط و حاکم بر سیاست بین الملل بوده، هست و خواهد بود، گرچه ایده شکل گیری سازمانهای بین المللی ایده ای لیبرالی و آرامانگرایانه است، این ظاهر و روی دیگر قضیه است، اینکه دولتها بر اساس اراده و ضرورت منافع ملی خود دست به تشکیل سازمانها، رژیمها و حقوق بین الملل میزنند و اینکه ضمانت اجرا این نهادها، اراده دولتهای برتر نظام بین الملل است خود باطن و آن روی قضیه میباشد! در سیاست بین الملل «نظم» و «تعادل» حرف اول را میزند، بعبارتی جوهر تمامی سیستمها میل به تعادل دارد، منافع دولتهای برتر نظام بین الملل این نظم و تعادل را میچرخاند, در ظاهر بی نظمی دیده میشود اما اگر خوب بنگرید: «بی نظمی خود نوعی نظم است...هدلی بال متفکر سیاست بین الملل»


یوسف شفیعی..دانشجوی کارشناسی ارشد سیاست بین الملل

خوب بود

چقدر با کلمات بازی کرده است؟ مثلا اگر به جای کلمه پارادایم می گفت الگو و مدل نشان بیسوادی بود؟
ثانیا از محتوای مقاله کاملا مشخص است که نویسنده در برخی تئوری هایی که در کتابها خوانده متوقف شده است و از واقعیتهای نظام بین الملل خبر ندارد. ( زدودن جنگ و خشونت و بسط صلح و امنیت و....)
ثالثا ایشان مثل برادران دولت تدبیر و امید مذاکرات را تمام شده و نتیجه آن را مطلوب خود ارزیابی می کنند و در این باره باید گفت طبق همان توافقی که صورت گرفته نتیجه این مذاکرات حداقل یک سال بعد خود را نشان داده و مورد قضاوت مردم قرار خواهد گرفت . لذا یک فردی که خود را سیاسی و دانش آموخته بین الملل می داند نباید در ایمگونه موارد به این صراحت اظهار نظر کند.

عالی دکتر ولایتی مطالب وتحلیل های تخصصی با اشارات تاریخی در روابط بین الملل!

با سلام خدمت آقای دکتر
رویکرد جنابعالی در تحلیل همه رویدادها به صورت آکادمیک و مبتنی بر نظریه برایم آموزنده است. این تحلیل که حوزه تخصصی شما محسوب می شود جای خود دارد.

باسلام
جناب دکتر. متن بسیار و عمیقی بود و بسیار لذت بردم. مقاله در حوزه آکادمیک و مخاطبین تخصصی به حد کفایت شیوا و رساست، اما به جهت اینکه مخاطبین رسانه ای که نوشتار را منتشرنموده است عمومیت بیشتری از متخصصان این حوزه را شامل میشود، شاید بهتر باشد در یادداشتی، اندکی دو پارادایم مورد بحث را بسط دهید تا مطلب ارزشمندتان برای همگان مفهوم گردد.
در آخر به خاطرجسارت بنده در کسوت شاگردتان پوزش می طلبم.

بسمه تعالی
قدم نهادن در مسیر فرهنگ اصیل ایرانی و ولائی بون، علاوه بر عزمی برخاسته از تعهد و ایثار، قدم هایی محکم و استوار، بصیرتی دین مدار و پر عیار می طلبد.
از خداوند باریتعالی برای شما و تمامی جوانان میهن اسلامیمان توفیقات روزافزون و بهره وری آرزومندم .

درود بر تو رفیق شفیق قدیمی