پسری جوان از 23 بهمن ماه سال 91 پس از نخستین جنایت تحت تعقیب پلیسی و قضایی قرار گرفت.
وی در یک نزاع در تهرانسر به خاطر ضبط خودرویش با ضربات چاقو پسر 29 ساله‌ای به نام داریوش را از پای درآورده و به شمال کشور گریخت.
این مرد 17 روز بعد یعنی در اسفند ماه همان سال در مسیر شمال پسری به نام امین را با ضربات چاقو کشت و جنایت دوم کلید خورد و درحالی که فراری بود مأموران، خردادماه سال 92 کامران را به دام انداختند.
قاتل وقتی تحت بازجویی قرار گرفت، درباره نخستین جنایتش گفت: دوستم به خاطر ضبط خودرویش با داریوش اختلاف داشت. روز حادثه بین او و قربانی مشاجره بالا گرفت در یک لحظه عصبی شدم و با چاقو داریوش را زدم. وقتی دیدم که جانش را گرفتم ترسیدم و به شمال فرار کردم.
17 روز بعد در مسیر شمال، جنایت دوم را مرتکب شدم آن هم به خاطر دوستم حسین بود که دستم به خون امین آلوده شد.
حسین از امین پول طلب داشت، می خواست پولش را بگیرد. وقتی با هم درگیر شدند، حسین با چاقو او را زد، من هم ضربه چاقویی به امین زدم.
پس از اقرارهای کامران به دو جنایت، کیفرخواست صادر شد و کامران در شعبه 71 دادگاه کیفری استان تهران محاکمه و به دو بار قصاص نفس – اعدام – محکوم شد. اما قضات دیوانعالی کشور به خاطر ادعاهای کامران که در جلسه دادگاه گفته بود دومین جنایت را دوستش مرتکب شده است، حکم قصاص را نقض کردند و پرونده برای رسیدگی دوباره به شعبه هم‌عرض فرستاده شد تا حسین نیز تحت تحقیق قرار گیرد.
