ما سه تن بودیم!

حمید رستمی

رقابتهای انتخاباتی برای کسب مجوز نشستن بر روی صندلی سبز بهارستان به روزهای اوج خود نزدیک می شود تا سه تن ازبين دهها کاندیدای حاضر- با کسب آرای- لازم مجلس نشین شوند و چهارسال بعد با عنوان نماینده اردبیل به رتق و فتق امور بپردازند.

درحالیکه درتمام جوامع پیشرفته و حتي پایتخت ایران آنچه برگ برنده روزانتخابات محسوب می شود لیست های تهیه شده توسط احزاب و گروههاست که نقش نخست را در انتخاب نهایی دارد و ارتش های تک نفره از همان ابتدا محکوم به شكست هستند و این اهداف جریانات سیاسی ست که تعیین کننده داستان است.

اما درست برخلاف اين رويه درشهری همچون اردبیل -که سالهاست سه نماینده را در مجلس دارد- بیشترکارکرد ارتشهاي تك نفره است كه تاثير گذار بوده و يك نفر ميكروفوني ار پي جي وار به دست گرفته و دوست و دشمن را از دم تیغ می گذراند تا ابر و باد و مه خورشيد و فلك به كمك آيند و چند برگ رأی بیشتر آورد و به غفلت نخورد.

بی هیچ توجهی به اینکه کدامیک از رقیبان امروز جزیی از رفیقان دیروز بودند و درجه انحراف اهداف سیاسی اشان تا چه اندازه است هرکس کلاه خود می چسبد و به دنبال یک کلاه زاپاس از نمد انتخابات است. این غیرسیاسی ترین نوع رفتارانتخاباتی است که در این شهر سابقه دیرینه دارد و به همین سبب هم هست که سه نفر انتخاب نهایی معمولاً آنچنان ناهمگون هستند که هیچگاه نمی توانند برای یک هدف مشترک–حتی در بعد محلی- اتفاق نظر داشته باشند و در يك مسير گام بردارند و هر یک نوای خود می زند و خروجی ارکستر یک آواز مغشوش و فالش است که گوش هر شنونده ای را می آزارد.

نمونه دم دست اش را در همین هفته های اخیر و مسأله منطقه آزاد شاهد بودیم و هیچ دو نفری از هفت نماینده استان که هیچ ، حتی سه نفر نماینده مرکز استان هم نتوانستند مواضع مشترکی اتخاذ کنند و در عمل شد آنچه نباید می شد و در دو باری که لایحه در صحن علنی مجلس مطرح گردید نتوانست نصف بعلاوه یک آرا را کسب کند و رفت به بایگانی تا سالهای سال بعد برای نسلهای بعدی کم کاری برخی نمایندگان نقل شود. درحالیکه هفت نماینده استان می توانستند با یک تقسیم کار هرکدام بیست نماینده را متقاعد کنند و قضیه به خوبی و خوشی حل و فصل شود.

از میان سه نماینده مجلس رو به اتمام یک نفر از جریان نزدیک به دولت و اصلاحات است و دو نفر دیگر از اصول گرایان تندرو که البته در بین خود هم تقسیم بر دو می شوند. با این وصف طبیعی است که این سه در کمتر جهت گیری سیاسی می توانند در یک راستا باشند و این یک واقعیت تلخ است که تعداد زیادی از نمایندگان با عینک جناحی به برنامه های دولت و ملت نگاه می کنند. در بعد محلی هم چون آن سه همکار امروز بعنوان رقیب فردا محسوب می شوند هر یک سعی در پر رنگ تر کردن نقش خویش دارد و نتیجه آن می شود که اکثر کارها نیمه تمام رها شده و هرکس به دنبال پروژه مورد علاقه خویش است.

این درست است که هر نامزدی برای تهییج طرفداران خود نیاز به ایراد سخنرانی های پرشور دارد ولی اگر این سخن راندن ها با زیر سؤال بردن دوست و دشمن و ترسیم یک اتوپیا و جامعه آرمانی و معصوم انگاری فردی همراه باشد شاید در ذهن جوانان علاقمند شوری ایجاد کند ولی با اطمینان می شود حدس زد که این نفس گرم در مخاطبان نکته سنج در نخواهد گرفت و آنچه نمایان خواهد شد یک التقاط سیاسی فرهنگی اجتماعی را درپی خواهد داشت و لاغیر.

هر نامزدی که سابقه یی در امور سیاسی و اجتماعی داشته باشد یقیناً مطابق سلیقه خود نزدیکیهایی هم به یک جناح فکری در چهارچوب نظام جمهوری اسلامی دارد و بر پایه همین نزدیکی سلیقه ، گفتمانی را در طول سالها برای خود تعریف کرده است که این گفتمان فکری ضدیتی با گفتمان فکری سیاسی آن یکی رقیب مدعی امروز که یار محب دیروز بود ندارد پس شایسته است با احترام با تمام آن اشتراکات فکری ، نیروی تبلیغی خویش در جهت تبیین ویژگی های مثبت نحله فکری خود و در نقد تفکر مقابل صرف کند چه اگر این چنین نکند و خود را بعنوان مبداً و مبدع تاریخ سیاسی شهر و ایران معرفی کرده و چپ و راست و دوست و دشمن را بنوازد در خلوت خویش مزرع سبز فلك بيند و داس مه نو تا شايد دست کم یادی از کشته خویش کند و هنگام درو.

به ديگر سخن، هر نیروی سیاسی حاضر در کارزار انتخاباتی به سبب سوابق خویش یک سبد رأی تعریف شده در اذهان عمومی دارد که پشتوانۀ سالهای سال حضور در عرصه هاست . ورود به میزان رقابت مجلس آن شخص را به نقش نخست یک فیلم مهیج تبدیل می کند که خود را نیرویی اهورایی پنداشته و به جنگ اهریمنان می رود در نتیجه باید برای خود یک پرستیژ و در ادبیات سیاسی یک سبد رأی تعریف کند. اگر این سبد رأی تعریف شده توسط خود شخص با سبد رأی تعریف شده در اذهان عمومی در تضاد باشد بی درنگ آتشي برخواهد فروخت که دودش در مواجهه نخستین بر چشم خود قهرمان داستان خواهد رفت.

جان کلام اینکه دوستان اصلاح طلب و اعتدال گرا که در اتحاد استراتژیک با دولت هستند با اتخاذ گفتمانی مشترک با تکیه بر نقاط قوت جریان پیروز انتخابات 92 سعی در پیروزی جمعی داشته باشند و هر چند با مرزبندی شخصی ، ولی رو به اهداف جمعی حلقه اتحاد نگسلند تجربه های تلخ پیشین تکرار نشود. همه شما مائید و ما هم سه تن. به امید آنکه هر سه پیروز باشید و چهارسال بعد در مرور کارنامه موفق تان این تیتر را بازنشر کنیم : ما سه تن بودیم!