صنعت و آب دو مقوله ای هستند که به صورت متجانس باهم عجین شده و اگر یکی از آنها نباشد آن دیگری هم لنگ خواهد زد.
به گزارش تابناک همدان ؛ استان همدان 37 سال است که هنوز با خود درگیر است که بالاخره این استان قرار است توسعه خود را با کشاورزی رقم بزند و یا اینکه به پایتخت تاریخ و تمدن تبدیل شده و از راه گردشگری امورات خود را بگذراند و البته در آن میان برخی مدیران ارشد هر از چندگاهی بحث از صنعتی شدن همدان به میان آوردند ولی اتفاقی رخ نداد.
هر چه که باشد استان همدان از مدار توسعه و آبادانی عقب ماند و اختلاف نظرات در تعریف درست و منطقی از اولویت توسعه استان چیزی جز عقب ماندگی استان را به بار نیاورده است ؛ البته در این نوشتار قصد نداریم که علل عقب ماندگی و یا عقب نگه داشته شدن استان همدان را بررسی کنیم که ان مجالی دیگر می طلبد.
استاندار همدان هفته گذشته در منطقه قهاوند از توسعه این بخش سخن رانده است و بر توسعه شبکه راه ها در این بخش محروم تأکید کرده و گفته است: جاده فرعی قهاوند به جاده اصلی چهارخطه تبدیل می‌شود و 10 کیلومتر از این جاده انجام شده و 4 میلیارد تومان برای این پروژه اعتبار در نظر گرفته شده است.
وی خطاب به مدیرکل راه و شهرسازی استان می‌افزاید: بخشدار قهاوند طرحی برای ایجاد جاده دسترسی جدید داده است، طرح را بگیرید بررسی کنید و اگر قابلیت اجرایی دارد نگران اعتبار نباشید و در دستور کار قرار دهید.
تا اینجا بسیار عالی است و از دغدغه خاطر جناب نیکبخت بابت ایجاد جاده و راهسازی در منطقه شراء سپاسگزاریم، اما بحث بعدی که مطرح کردند کمی نیازمند تأمل و دقت بیشتری است.
نیکبخت در خصوص شهرک صنعتی قهاوند بیان کرد: سرمایه گذارانی که دنبال مکانی برای سرمایه گذاری هستند به سمت شهرک صنعتی قهاوند هدایت شوند.
ایجاد شهرک صنعتی قبل از اینکه جاده وجود داشته باشد آیا به لحاظ اقتصادی صرفه دارد؟ سوالی دیگر اینکه قهاوند در کدام مسیر اقتصادی قرار گرفته که آقایان می خواهند در منطقه ای چون قهاوند شهرک صنعتی ایجاد کنند؟
اگر به جغرافیای منطقه قهاوند رجوع کنیم متوجه می‌شویم که این بخش از جاده اصلی همدان به ملایر و همین طور جاده همدان به تهران و حتی آزاد راه همدان - ساوه فاصله دارد و تمام منطقه جزو راه‌های فرعی به شمار می آید.
سرمایه گذاران در منطقه ای که از جاده فاصله دارد و از سویی دیگر جذابیت های دیگری مانند آب و زیرساخت های اقتصادی ندارد، سرمایه گذاری نمی کنند، فقط در یک حالت و آنکه جذابیت ایجاد شود که ممکن است مانند شهرک صنعتی جعفری به نتیجه نرسد.
عدم دسترسی به راه ها و شریانی اصلی جاده‌ای یک طرف ماجرا است و مسئله دیگر که به نظر می رسد آقایان نمی‌خواهند به آن توجه کنند بحث آب است.
اگر گشتی در منطقه قهاوند بزنیم خواهیم دید که بخش قابل توجهی از باغات، اراضی کشاورزی و چاه های کشاورزی این بخش در طی یک دهه گذشته به دلیل برداشت بی رویه و خشکسالی‌های صورت گرفته خشک شده و یا در حال خشک شدن هستند.
اگر به آمار درگیری و نزاع های اهالی روستاهای منطقه رجوع شود خواهیم دید که در طی چند سال گذشته و خصوصا در سالجاری نزاع بر سر آب در روستاهای این بخش از استان نسبت به دیگر نقاط بیشتر رخ داده و درگیری ها به نزاع های دسته جمعی و کاربرد سلاح سرد و گرم منجر شده است.
آقایان به آمار نیروی انتظامی مراجعه و مشاهده کنند که چند مورد درگیری بر سر آب و یا با بهانه آب در این منطقه شکل گرفته است؟
مگر نه اینکه صنعت برای تولید به آب نیاز دارد؟
برای تأمین آب برای صنایعی که در این منطقه قرار است متمرکز شوند چه راهکاری اندیشیده شده است؟
آیا برای تامین آب در این منطقه فکری کرده‌اید؟
قهاوند در حال حاضر برای شرب هم آب ندارد، آب را برای صنایع از کجا می‌خواهید بیاورید؟
آیا می‌خواهند چاه عمیق حفر کنند؟
یا آقایان منتظر هستند که آب از سد تالوار به همدان برسد و یک لوله ای نیز به قهاوند احداث شود؟
شواهد و قراین موجود نشان می‌دهد که تا سال های نه چندان نزدیک استان نمی تواند از آب سد تالوار بهره مند شود.
ایجاد شهرک صنعتی به علاوه بر زیرساخت هایی چون برق، گاز، تلفن به جاده و آب نیاز دارد و در حال حاضر در شهرک صنعتی قهاوند کدام یک از این ساختارها ایجاد شده است؟
قهاوند از پدیده نیروگاه حرارتی شهید مفتح نیز بی نصیب نمانده و بخشی از کم آب و خشک شدن آب کشاورزی این بخش مدیون دور اندیشی مهندسان در احداث این نیروگاه در دهه های گذشته است.
مگر نه اینکه نیروگاه برق شهید مفتح به سه منطقه کبودراهنگ، فامنین و قهاوند آسیب جدی رسانده است؟
از همه این‌ها گذشته این نیروگاه اشتغالزایی خاصی هم نداشته و برق تولیدی آن نیز در استان مصرف نشده بلکه به دیگر استان ها منتقل شده است؛ چرا باید استان همدان هزینه تولید برق با از دست دادن منابع غنی آب های زیر زمینی برای دیگران برق تولید کند؟
آیا با ایجاد شهرک صنعتی در قهاوند دنبال ایجاد اشتغال پایدار برای نگه داشتن روستائیان در روستا هستید و یا اینکه می‌خواهید باری بر دوش اهالی مظلوم منطقه بگذارید و بعد از چند سال با بروز مشکلات عدیده دنبال راهکاری برای رفع مشکلات باشید؟
آقایان بهتر است که دیگر شهرک های صنعتی را دریابید و نمی‌خواهد در منطقه قهاوند کلنگی دیگر بزنند، آیا مشکلات شهرک صنعتی بهاران، لالجین، نهاوند و... حل شده است؟
شهرک صعنتی خصوصی جعفری را چگونه می‌خواهید تعیین تکلیف کنید؟
منطقه قهاوند نیازمند رسیدگی و توسعه است اما نباید نسخه ای برای توسعه آن پیجیده شود که بعدها به نسخه های درمانی برای رفع این نسخه پیچی امروز باشد!
قهاوند در حوزه دامپروری، کشت محصولات زراعی و باغی، تولید محصولات فراوری باغی مانند شیره انگور و سرکه، گردو و همچنین صنایع دستی مانند فرش بافی می‌تواند ظرفیت‌های بسیار بالایی داشته باشد.
اگر همت برای توسعه اقتصادی و ایجاد اشتغال در قهاوند جدی است بهتر است با توجه به ظرفیت های بومی آن برنامه ریزی شود و از سویی دیگر اهالی این منطقه قریب به اتفاق دارای کامیون بوده و راننده ماشین سنگین هستند که می‌توان از ظرفیت کامیون داری آنها در توسعه حمل و نقل باری استان در ایجاد بارانداز بهره مند شد.
بهترین راهکار برای برنامه ریزی در راستای توسعه هر منطقه انجام مطالعات آمایش سرزمینی و توجه جدی به ظرفیت‌ها و مزیت‌های نسبی مردم آن است.
اگر در قهاوند شهرک صنعتی ایجاد شود چند درصد از جوانان آن می توانند در صنایع جذب شوند؟
در بخش صنعت برای ایجاد هر شغل باید 100 میلیون تومان سرمایه گذاری کرد اما در بخش صنایع کوچک، مشاغل خانگی و صنایع تبدیلی کشاورزی و ایجاد صنایع مرتبط با زندگی مردم و خصوصا مزیت های نسبی و بالقوه آنها به ازای هر 10 میلیون تومان یک شغل ایجاد می‌شود.
اگر درمنطقه کارگاه های قالیبافی به صورت حرفه ای ایجاد شود بخش قابل توجهی از جوانان جذب این حرفه خواهند شد؛ اعطای تسهیلات با بهره پایین نیز می‌تواند مشوق خوبی در ایجاد دامداری های صنعتی و نیمه صنعتی باشد که با استفاده از چراگاه‌های گسترده منطقه و اینکه در بخش قهاوند یونجه و جو خوب کشت می‌شود در حوزه دامپروری و صنایع تبدیلی آن توفیقات خوبی به دست آورد.
امید است که مدیریت ارشد استان که تمام همت خود را وقف توسعه اقتصادی استان نموده در حوزه ایجاد شهرک صنعتی در منطقه قهاوند بیشتر مطالعه انجام دهد .
