"اصفهان را نیمه
خوانند از جهان، صد جهان من دیده ام در اصفهان" آری اینجا جهانی متفاوت
ودیدنی است و پر است از همه داشتنی ها و دانستنی؛ شهر سلمان فارسی، شهری در مرکز
ایران ملقب به نصف جهان، پایتخت فرهنگ و تمدن ایران اسلامی، شهری با معماری بی
نظیر و آثار تاریخی بی رقیب، شهری با مساجد تاریخی و گنبد های فیروزه ای... آری
اینجا اصفهان، همان نصف جهان است.
به گزارش تابناک اصفهان، استان پهناور اصفهان، با وجود اینکه بیشتر شهرتش برای شهر گنبدهای فیروزی، اصفهان است، اما شهرستان های دیگری نیز دارد که آن ها هم دارای ظرفیت های مناسب گردشگری و تاریخی هستند، از همین رو تابناک قصد دارد در ایام نوروز به بررسی تاریخچه و وضعیت این شهرستان ها بپردازد تا مخاطبان این مرز پر گهر با این مناطق دیدنی و گردشگری آشنا شوند.
یکی از شهرهای استان اصفهان در مرکز ایران است. این شهر سومین شهرستان پرجمعیت استان اصفهان و در مرکز این استان واقع شده است. نجف‌آباد دارای دو بخش مرکزی و مهردشت و ۶ شهر نجف‌آباد، گلدشت، جوزدان، علویجه، دهق و کهریزسنگ می‌باشد. نجف‌آباد در ۲۷ کیلومتری غرب اصفهان و در دشت وسیعی با شیب نسبتاً ملایم که از غرب به شرق کاهش می‌یابد و اطراف آن را کوه‌هایی با ارتفاع متوسط احاطه کرده‌است، قرار دارد.
ازشمال به برخوار و میمه، از شرق به اصفهان و خمینی شهر، ازجنوب به فلاورجان و از غرب به تیران و کرون محدود می‌باشد.
مقام معظم رهبری نیز نجف‌آباد را شهر علم و ایثار و نگاه روشنبینانه به مسائل کشور دانستند و مردم آن را به پایداری بر دین خدا و وفاداری به اسلام شهره دانستند.
این شهر در زمان شاه عباس صفوی در ۲۵ کیلومتری غرب شهر اصفهان بنا شده‌است. در دوره حکومت شاه عباس صفوی در حدود سال ۱۰۲۲ه. ق مقداری هدایا و نزورات و جواهرات و پول نقد که بار چندین شتر بود از طرف شاه عباس برای آرامگاه امام علی به نجف اشرف فرستاده شد.(که بالغ بر سیصد من موم زرد، کافور، مقداری فتیله عنبری و مروارید دریایی بود.) قافله شتران در این سرزمین باز ایستادند و تلاش شتربانان برای حرکت دادن شتران به جایی نرسید. خبر به شیخ بهایی رسید. شیخ در ردی فرمودند"دیشب در عالم رویا شاه نجف را زیارت کردم. فرمودند شتران را برهانید و بارشان را به صرف آباد کردن این محل مصرف کنید که اصلح همین است. " این سخن شیخ مورد تأیید پادشاه قرار گرفت. شرح حال این داستان را اعجوبه توانا ابوالقاسم پاینده در کتاب قدمگاه خود به زیبایی بیان می‌دارند"بیرون شهر معجزه رخ داده بود، چند شتر که با بارهای سنگین از سکه‌های نقره شاه عباس، به راه نجف می‌رفت، پنج فرسنگی پایتخت (اصفهان) در یک دره وسیع ریگی و میان دو رشته کوه، خفتند و دیگر برنخواستند. تلاش شتربانان بی اثر بود. یک روز و دوروز گذشت. شتران هنوز خفته بودند. کاروانسالار درمانده شد و به پایتخت خبر داد. همان شب شیخ بهایی مشاور و محرم شاه امام خفته در نجف را به خواب دید که فرمود شتران را رها کنید و اموال را همان جا صرف کنید که صلاح کار همین است. وبنایی به نام من بسازید که چنین خواسته‌ام. اراده امام انجام شد. آب آنجا نبود. از راه دور آوردند. درآن ریگزار بناء وصحن و ضریح و گنبدی ساختند با دو باغ در دو سو"
به عقیده عده‌ای اسم اصلی نجف‌آباد "ده نان" یا "دهان" بوده‌است که مقصود از نان "نون" می‌باشد. و ابوالقاسم پاینده دیار نون را بر این شهر برگزیده‌است.