به گزارش تابناک مازندران، سلمان هراتی با نام کامل "سلمان قنبر هراتی" شاعر انقلابی و پرآوازه اهل تنکابی است که اگر چه 29 سال از خاموشی جسم او می گذرد اما اشعار و افکار او هنوز هم زممزه نیمه شب مستان است و مردمی که یاد او را به نیکی یاد می کنند.
از لحظه تولد در واپسین ساعات فروردین ۱۳۳۸تا سانحه مرگ در نهم آبان ۱۳۶۵ تنها 27 سال طول عمر داشت اما پهنای عمر سلمان هراتی بیش از عمر اغلب همسالان او در روستای مزردشت از توابع شهرستان تنکابن در غرب مازندران بود
وی از شاعران متعهد به انقلاب و مذهبی بود و این را می توان از تراوشات ذهنی وی فهمید، آنجا که سروده بود:
وقتی که از هوای گرفته بودن.
به سمت جبهه می‌آیی.
تمام تو در معیت آفتاب است.
زیر کسای متبرک توحید.
یا آنجا که در وصف امام راحل نوشت:
پیش ازتو آب معنی دریا شدن نداشت /شب مانده بود و جرئت فردا شدن نداشت
بسیار بود رود در آن برزخ کبود/ اما دریغ زهرهٔ دریا شدن نداشت
در آن کویر سوخته، آن خاک بی بهار /حتی علف اجازهٔ زیبا شدن نداشت
گم بود درعمیق زمین شانهٔ بهار/بی تو ولی زمینهٔ پیدا شدن نداشت
دلها اگر چه صاف ولی از هراس سنگ /آیینه بود و میل تماشا شدن نداشت
چون عقده‌ای به بغض فرو بود حرف عشق /این عقده تا همیشه سر واشدن نداشت
شاعر ناکام اهل مازندران که امروز در حوالی تنکابن خفته است یک معلم بود که اگرچه جامعه، تحولات آن و ساسیت روزگار خود دلمشغولی مصرع های او را تشکیل میداد اما تحصیل کرده هنر و دارای روح لطیف بود.
از آسمان سبز (مجوعه شعر_۱۳۶۵).
دری به خانهٔ خورشید (مجوعه شعر_۱۳۶۸).
از این ستاره تا آن ستاره (شعر برای کودکان_۱۳۶۷).
گزیده ادبیات معاصر ۲ (مجموعه شعر_۱۳۷۸).
مجموعه کامل شعرهای سلمان هراتی، ۱۳۸۰.
مجموعه کامل شعرهای سلمان هراتی، ۱۳۸۶.
تمام آثار باقی مانده از اوست که در گوشه از آنها گفته است:
زندگی ساعت تفریحی نیست
که فقط با بازی
یا با خوردن آجیل و خوراک
بگذرانیم آن را
هیچ می دانی آیا
ساعت بعد چه درسی داریم؟
زنگ اول دینی
آخرین زنگ حساب!
انتهای پیام/