وقتی رئیس جمهور محترم ( دکتر حسن روحانی)، مبنای یکی از مهمترین تدابیر دولتش را بهره گیری از نیروهای جوان می دانند و می گویند: «روزی که همه جوان‌های ما شاغل بودند و بیکار نبودند آن روز را باید جشن بگیریم.»
دغدغه این می شود که: کی این امر محقق خواهد شد و کی شاهد این دل خوشحالی خواهیم بود؟!
با وجودیکه مدتها از این چشم انتظاری می گذرد، امروزه، موج عظیمی از نگرانی، به واسطه بیکاری جوانان، چهره جامعه را خدشه دار کرده، و متاسفانه، مسئولین، همتی در این زمینه ندارند! و این نسل مظلوم، همچنان رو به فراموشی می رود، اینان، یا راهی دیار غربت می شوند، یا سر از اعتیاد در می آورند. یا دچار افسردگی می شوند و یا دست به خودکشی می زنند.
ما غالبا کشورهایی را متمدن می دانیم که از سطح رشد بالایی در زمینه های مختلف برخوردارند و پیشرفتشان، مرهون تلاش و همت متخصصینی است جوان و پرشور که با بهره گیری از اطلاعات مختلف، با اشتیاق و احساس مسئولیت تمام، برای شکوفایی مملکتشان، جانفشانی می کنند، اما خود، از این امر بی بهره ایم و بعضا بسیاری از جوانانی که بیشترین تلاش برای پیروزی منتخب مردم در انتخابات دوره یازدهم را نموداه اند ، متاسفانه نتوانسته اند به مطالبات به حق و قانونی خود دست بیابند .
استان گیلان، یکی از این موارد به انزوا رسیده ایست که گویا در بحث مدیریتی آن، تعریف و جایگاهی برای جوانان نشده است! هنوز همان تفکر و چارچوب قدیمی حاکم است و همان افرادی که حتی از زمان بازنشستگیشان هم گذشته، به مسندشان دلخوشند! در حالیکه، جهان دارد به سمت گستردگی و تفکر نوین و به روزشدن می رود!
تکلیف جوانان چیست؟ چرا مسئولان فقط می اندیشند؟! چرا هیچگونه میدان عملکردی برای اندیشه هایشان فراهم نمی کنند؟! چرا جوانان و دردهایشان در غالب وعده و وعید جای گرفته اند و چرا نهادها و مقامات دولتی، پس از اوج گرفتن، متولیان و باعثان این امر را در پشت قاب های سیاه فراموشی، مدفون کرده اند؟
دانشگاه ها و مراکز آموزشی برای چه فعالیت می کنند؟ جوان هایی که به هزاران امید، به دنبال تخصص و با اشتیاق وافر در اندیشه خدمتند، با چه هدفی جذب این مراکز می شوند؟
دولت گرامی! مسئولین محترم! صدای رسانه به گوش نمی رسد؟ چرا هویت جوانان را زیر سوال برده اید؟ هیچ کسی هم کاری نمی کند! آیا این سردر گمی، با سوء مدیریت و سوء تدبیر رابطه ای ندارد؟ هیچ شکی نیست… آنچنان نرم و آرام و بی هیچ اندیشه ای برای سوزاندن نیروهای مستعد و جوان، آمادگی به خرج داده ایم که دیگر بی توجهی به این معضل بزرگ، تبدیل به عادتی مخرب شده است.
گیلان، سرشار از گنجینه های انسانی است که کمتر بهایی به آن داده می شود. طلسم بی توجهی چنان سایه افکنده که کوچکترین اثری از گنج هایش نیست. همان جوانان پر ذوق و شوقی که نیازمندند تا به آنها بها داده شده و موقعیتشان مورد توجه قرار گیرد؛ غافل از آنکه اصلا دیده نمی شوند و کوچکترین اعتمادی به آنها روا نمی شود، برای چه از نیروهای فرسوده و ناکارامد، بی آنکه صاحب ذوق و حتی تکنیکی باشند یا از اصول پیشرفت یا فناوری چیزی بدانند، استفاده می شود؟ چه فلاکتی بر اقتصاد زندگی مردم حاکم است که نبض جوان باید به واسطه رواج سوء شغل هایی مثل دو شغلی ها، خاموش شود؟ آیا اگر این دسته افراد به کنار روند، و امور مملکت به دست نیروهای جوان و متخصص اداره شود، چیزی از توانمندی دولت کم می شود؟ مگر بنا بر درک تن واحده، همیاری و همراهی متقابل نیست؟ پس چرا تبعیض قائل می شویم و ترجیحا دسته بندی های خاصی را مد نظر قرار می دهیم؟
یک کشور با سابقه در فرهنگ، مدتهاست که زبانزد خاص و عام است و هیچکس را یارای مقابله با آن نیست، اما خود کشور، آنچنان که باید، از استعدادهای بالقوه اش سود نمی برد!
تمهیداتی که بر تحول روند استان ها، تدارک دیده می شود، در حد نمونه و الگو باقی می ماند، رسانه ها، با زبان قلم، فریاد می زنند، جوانان به هر دری می زنند، اما یا نادیده گرفته می شوند و یا درگیر معضلی به نام "پارتی بازی”. تمام این مسایل ریشه در بی عدالتی مسئولین امر دارد. ریشه در عدم خودباوری، عدم اعتماد، سوء رفتار متقابل و مهمتر از همه، سوء مدیریت دارد.
روندی خودخواهانه که هیچ حد و مرزی ندارد و تنها حرف از آبادانی! می زند…
سن ازدواج به دلیل بیکاری جوان بالا رفته است، نیازهای جوان به تناسب افزایش سن، تغییر یافته و حقوق خانواده ها کافی نیست، بازنشستگان و دوشغله ها، معضلی برای جوانان شده اند، خانواده ها درگیر مشکلات اقتصادی اند، و هزاران مصداق در این باره یافت می شود
نمی دانیم کدامین مسئول، پاسخگوی این معضل جوانان است؟ کدامین انسان صادقی برای حل این مشکلات اقدام خواهد کرد؟
آیا بی ارزش قلمدادکردن این جوانان، توهین به آرمان های این ملت نیست؟
آنچه که از عملکرد دولت های گذشته به یادگار مانده است، ناتوانی در حل معضل اشتغال دست کم یک و نیم میلیون نفر جوان تحصیل کرده دانشگاهی و به صورت کلی تا ۳٫۵ میلیون متقاضی کار در کشور بوده و دولت جدید هم، فعلا قول داده و همچنان دغدغه معضل بیکاری، رنج آور است و خانمانسوز!
هشت کلید رهایی از این دغدغه، که از دولت جدید ارائه شد، دارد دست به دست می چرخد؟ آیا مدیران مسئول گیلان زمین، درصدد حل مشکلات استان هستند! آیا تخصص متخصصان در حال هرز رفتن نیست؟ هزاران قلب جوان، از حرکت بازمانده اند! قرار است به این درد پایان داده شود، اما زمانش را در تقویم ثبت نکرده اند! خدا کند عاقبت گیلان به خیر شود…رسانه دست بر نمی دارد چون عاشق مردمان، بخصوص جوانان دیارخویش است.
اعتدال شمال/