حقابه کهگیلویه و بویراحمد، در حال حاضر نیازمند یک قربانی در حد و اندازه مطالبه مردم است که در شرایط فعلی بهترین گزینه این مدیر است چرا که وی نشان داده است در حد و اندازه این مطالبه مردم استان که کوچکترین مطالبه ان‌ها محسوب می‌شود نیست!
تابناک کهگیلویه و بویراحمد ، مهدی مرادی ، قصه منابع آب کهگیلویه و بویراحمد و استفاده از این منابع، قصه تلخی است چرا که با داشتن مساحت جغرافیای حدود ۱ درصدی و منابع ۱۰ درصدی رواناب‌ها، هم شهرهایش مشکل آب شرب با کیفیت و پایدار دارند و هم زمین‌های وسیعی تشنه و لم یزرع مانده اند، حکایت صنعت هم برای خود مرثیه‌ای دارد!
کهگیلویه و بویراحمد، بر اساس آمار منتشره منابع مختلف، بیش از ۲۵ درصد نفت و گاز، ۲۰۰۰ گونه گیاهی (با بیش از ۴۵۰ گونه گیاهی دارویی)، ۹ درصد از جنگل‌های کشور (حدود ۲۰ درصد کل زاگرس)، را در خود جای داده است، همچین ۵۶ درصد استان را جنگل‌ها پوشانداند از این لحاظ استان مقام اول را در پوشش جنگلی کشور دارد و با این همه منابع، جز محروم‌ترین استان‌های ایران محسوب می‌شود!
شاید شما هم جزء خیل افرادی هستید که نمی‌توانید این معادله را حل کنید که چرا استانی با وسعت کوچک و این همه منابع گسترده، هنوز در محرومیت به سر می‌برد؟!
جواب این معادله برای هر تفکری، جواب خاص خود است که نشات گرفته از تامین منافع آن نوع تفکر است، اما واقعیت این است که در کهگیلویه و بویراحمد اولا ضعیف‌ترین افراد اتاق فکر را در دست دارند و دوما کمترین همگرایی در میان تصمیم گیران برای رسیدن به منافع جمعی وجود دارد به گونه‌ای که شما می‌بینید در موضوعاتی حیاتی مانند حقابه که به تنهایی می‌تواند در صورت استیفای حق، قوه محرکه جدی در توسعه استان باشد، چه تضارب آرایی وجود دارد و حتی عده‌ای ناشیانه، در راستای عدم برخورداری استان از این حق و حقوق، علم روشنفکری برداشته و به ضرر استان قلم می‌زنند و البته توجیهاتی دارند که در ظاهر بسیار هم حق به جانب است!
مجادله و بحث با این افراد برای احقاق حق بی فایده است چرا که این افراد خود را به خواب زده اند و یا اینکه با لجاجت و گاهی شاید حماقت ترجیح منافع سیاسی یا شخصی بر منافع عمومی، عملا در راستای ضربه به آینده استان گام برمی دارند! اما ساختار اجرایی استان جایی است که باید یک برنامه مدون شامل اقدامات کوتاه مدت، میان مدت و دراز مدت داشته باشد که متاسفانه نمی‌بینیم! در حوزه مسئولین واضع قانون و نظارت بر آن هم وضعیت تقریبا به همین گونه است و همه منافع استان فدای برخی زد و بند‌های قومیتی و یا سیاسی می‌شود!
حقابه جایی برای معاملات ضعیف! / یک خبر غیر رسمی بد!
یکی از بختک‌هایی که بر آب کهگیلویه و بویراحمد افتاده و کسی هم توانایی مقابله با آن را ندارد، موضوع اعتراض پایین دست رودخانه‌های استان است به گونه‌ای که احساس می‌شود، حوزه معترض بیشتر از خود استان بر افکار و گا‌ها نخبگان استان نفوذ دارد تا جایی که معترضین داخل استانی سد آبریز، جلوتر از معترضین حوزه پایین دست رودخانه‌های استان، برای عدم احداث این سد تلاش می‌کنند!
به عنوان نمونه در مورد سد آبریز به نظر می‌رسد که مخالفان خارج از استانی توانسته اند به راحتی و با کوچکترین زحمتی، یک تغییر اساسی در احداث سد آبریز ایجاد کنند. منابعی که نمی‌خواهند نامشان فاش شود، گفته اند که حقابه کهگیلویه و بویراحمد از رودخانه مارون، از ۱۳۵ میلیون متر مکعب به ۱۰۰ میلیون متر مکعب کاهش یافته است! نکته مغفول مانده هم این است که با فرض اخذ موافقت مخالفان و تایید وزارت نیرو، احداث سد آبریز با ظرفیت ذخیره ۱۰۰ میلیون متر مکعب، از سمت این وزارتخانه رد و به سازمان برنامه و بودجه حواله می‌شود، اما آیا سازمان برنامه و بودجه حاضر به تخصیص این همه اعتبار سنگین برای سد ۱۰۰ میلیون متر مکعبی می‌شود؟! چرا که احتمالا به عنوان تخلف باید به سازمان بازرسی پاسخ دهد! بنابراین اگر هم چنین معامله‌ای بین سیاسیون و مدیران اجرایی استان با وزارت نیرو و سیاسیون استان قدرتمند پایین دست رخ داده باشد، معامله‌ای ضعیف و بسیار بد خواهد بود چرا که احتمالا و در نهایت، باید قانع به برداشت ۱۰۰ میلیون متر مکعب حقابه با پمپاژ باشیم و خبری از سد نخواهد بود!
در مورد سد تنگ سرخ هم هر چند عملیات احداث این سد در مراحل اجرا است، اما توقف‌های طولانی مدت عملیات احداث، انتقادات عجیب و غریب مخالفان داخل استانی و ضعف شدید مدیریت آب منطقه‌ای، چشم انداز چندان روشنی را برای سرانجام این سد، نمایان نمی‌کند.
حقابه کهگیلویه و بویراحمد، قربانی می‌خواهد!
به نظر نگارنده، حقابه کهگیلویه و بویراحمد، در حال حاضر نیازمند یک قربانی در حد و اندازه مطالبه مردم است که در شرایط فعلی بهترین گزینه مدیر عامل آب منطقه‌ای است چرا که وی نشان داده است در حد و اندازه این مطالبه مردم استان که کوچکترین مطالبه ان‌ها محسوب می‌شود نیست! البته این قربانی، به عنوان قربانی کوتاه مدت است و در بلند مدت هر مدیری که وزارت نیرو برای آب منطقه‌ای کهگیلویه و بویراحمد معرفی می‌کند باید یک فرصت حداکثر چندماهه برای پیگیری مطالبه آبی مردم استان داشته باشد و اگر نتوانست کاری از پیش ببرد وی هم باید کنار رود یا به عبارتی اگر قرار است مدیران آب منطقه‌ای نتوانند پاسخگوی نیاز‌های استان باشند، نبودنشان بهتر است!
یکی دیگر از قربانیان آب استان، نمایندگان باشند به این معنی که اگر نمایندگان انتخابی، نتوانند در خصوص این مطالبه آبی حوزه انتخابیه خود، اقدام موثری انجام دهند، باید به صراحت اعلام کنند به دلیل عدم همکاری دولت برای تحقق مطالبه برحق مردم، از نمایندگی استعفا می دهد و یا از طرف مردم مجبور به استعفا شود!
در مورد مدیر عامل آب منطقه‌ای، متاسفانه در دوره اخیر حتی یک جریان سازی رسانه‌ای را هم شاهد نبوده ایم و حتی شاهد یک اعتراض خشک و خالی وی در مطبوعات هم نبوده ایم به گونه‌ای که برخی اعلام می‌کنند، مصلح به شرط پیگیری نکردن مصرانه حقابه استان، مدیریت به وی واگذار شده است! (این مورد بیشتر در فضا‌های غیر رسمی مطرح می‌شود)
اخبار رسمی و ... رسمی نشان می‌دهد که وضعیت استیفای حقابه استان بغرنج و نامشخص است و متاسفانه تیم جدید دولت در استان خصوصا در آب منطقه‌ای و همچنین نمایندگان توانایی و قدرت چانه زنی در بالا را ندارند بنابراین در شرایط فعلی بهترین اقدام همان تنگ کردن عرصه بر مسئولین ناکارامد و ناتوان است چرا که عرصه گرفتن حق و حقوق آبی، به افراد مصمم و پیگیر نیاز دارد که در حال حاضر، استان فاقد این عناصر است!
با وضعیت پیش آمده امیدواری به توانایی مدیران آبی و نمایندگان استان در مجلس بسیار کاهش یافته است و حتمی و ضوروری است که دلسوزان توسعه استان در هر حوزه‌ای، با همفکری و تشکیل اتاق فکر، نسبت به اخذ حق و حقوق آبی استان، مسئولانه‌تر اقدام کنند.
کهگیلویه و بویراحمد، بر اساس آمار منتشره منابع مختلف، بیش از ۲۵ درصد نفت و گاز، ۲۰۰۰ گونه گیاهی (با بیش از ۴۵۰ گونه گیاهی دارویی)، ۹ درصد از جنگل‌های کشور (حدود ۲۰ درصد کل زاگرس)، را در خود جای داده است، همچین ۵۶ درصد استان را جنگل‌ها پوشانداند از این لحاظ استان مقام اول را در پوشش جنگلی کشور دارد و با این همه منابع، جز محروم‌ترین استان‌های ایران محسوب می‌شود!
شاید شما هم جزء خیل افرادی هستید که نمی‌توانید این معادله را حل کنید که چرا استانی با وسعت کوچک و این همه منابع گسترده، هنوز در محرومیت به سر می‌برد؟!
جواب این معادله برای هر تفکری، جواب خاص خود است که نشات گرفته از تامین منافع آن نوع تفکر است، اما واقعیت این است که در کهگیلویه و بویراحمد اولا ضعیف‌ترین افراد اتاق فکر را در دست دارند و دوما کمترین همگرایی در میان تصمیم گیران برای رسیدن به منافع جمعی وجود دارد به گونه‌ای که شما می‌بینید در موضوعاتی حیاتی مانند حقابه که به تنهایی می‌تواند در صورت استیفای حق، قوه محرکه جدی در توسعه استان باشد، چه تضارب آرایی وجود دارد و حتی عده‌ای ناشیانه، در راستای عدم برخورداری استان از این حق و حقوق، علم روشنفکری برداشته و به ضرر استان قلم می‌زنند و البته توجیهاتی دارند که در ظاهر بسیار هم حق به جانب است!
مجادله و بحث با این افراد برای احقاق حق بی فایده است چرا که این افراد خود را به خواب زده اند و یا اینکه با لجاجت و گاهی شاید حماقت ترجیح منافع سیاسی یا شخصی بر منافع عمومی، عملا در راستای ضربه به آینده استان گام برمی دارند! اما ساختار اجرایی استان جایی است که باید یک برنامه مدون شامل اقدامات کوتاه مدت، میان مدت و دراز مدت داشته باشد که متاسفانه نمی‌بینیم! در حوزه مسئولین واضع قانون و نظارت بر آن هم وضعیت تقریبا به همین گونه است و همه منافع استان فدای برخی زد و بند‌های قومیتی و یا سیاسی می‌شود!
حقابه جایی برای معاملات ضعیف! / یک خبر غیر رسمی بد!
یکی از بختک‌هایی که بر آب کهگیلویه و بویراحمد افتاده و کسی هم توانایی مقابله با آن را ندارد، موضوع اعتراض پایین دست رودخانه‌های استان است به گونه‌ای که احساس می‌شود، حوزه معترض بیشتر از خود استان بر افکار و گا‌ها نخبگان استان نفوذ دارد تا جایی که معترضین داخل استانی سد آبریز، جلوتر از معترضین حوزه پایین دست رودخانه‌های استان، برای عدم احداث این سد تلاش می‌کنند!
به عنوان نمونه در مورد سد آبریز به نظر می‌رسد که مخالفان خارج از استانی توانسته اند به راحتی و با کوچکترین زحمتی، یک تغییر اساسی در احداث سد آبریز ایجاد کنند. منابعی که نمی‌خواهند نامشان فاش شود، گفته اند که حقابه کهگیلویه و بویراحمد از رودخانه مارون، از ۱۳۵ میلیون متر مکعب به ۱۰۰ میلیون متر مکعب کاهش یافته است! نکته مغفول مانده هم این است که با فرض اخذ موافقت مخالفان و تایید وزارت نیرو، احداث سد آبریز با ظرفیت ذخیره ۱۰۰ میلیون متر مکعب، از سمت این وزارتخانه رد و به سازمان برنامه و بودجه حواله می‌شود، اما آیا سازمان برنامه و بودجه حاضر به تخصیص این همه اعتبار سنگین برای سد ۱۰۰ میلیون متر مکعبی می‌شود؟! چرا که احتمالا به عنوان تخلف باید به سازمان بازرسی پاسخ دهد! بنابراین اگر هم چنین معامله‌ای بین سیاسیون و مدیران اجرایی استان با وزارت نیرو و سیاسیون استان قدرتمند پایین دست رخ داده باشد، معامله‌ای ضعیف و بسیار بد خواهد بود چرا که احتمالا و در نهایت، باید قانع به برداشت ۱۰۰ میلیون متر مکعب حقابه با پمپاژ باشیم و خبری از سد نخواهد بود!
در مورد سد تنگ سرخ هم هر چند عملیات احداث این سد در مراحل اجرا است، اما توقف‌های طولانی مدت عملیات احداث، انتقادات عجیب و غریب مخالفان داخل استانی و ضعف شدید مدیریت آب منطقه‌ای، چشم انداز چندان روشنی را برای سرانجام این سد، نمایان نمی‌کند.
حقابه کهگیلویه و بویراحمد، قربانی می‌خواهد!
به نظر نگارنده، حقابه کهگیلویه و بویراحمد، در حال حاضر نیازمند یک قربانی در حد و اندازه مطالبه مردم است که در شرایط فعلی بهترین گزینه مدیر عامل آب منطقه‌ای است چرا که وی نشان داده است در حد و اندازه این مطالبه مردم استان که کوچکترین مطالبه ان‌ها محسوب می‌شود نیست! البته این قربانی، به عنوان قربانی کوتاه مدت است و در بلند مدت هر مدیری که وزارت نیرو برای آب منطقه‌ای کهگیلویه و بویراحمد معرفی می‌کند باید یک فرصت حداکثر چندماهه برای پیگیری مطالبه آبی مردم استان داشته باشد و اگر نتوانست کاری از پیش ببرد وی هم باید کنار رود یا به عبارتی اگر قرار است مدیران آب منطقه‌ای نتوانند پاسخگوی نیاز‌های استان باشند، نبودنشان بهتر است!
یکی دیگر از قربانیان آب استان، نمایندگان باشند به این معنی که اگر نمایندگان انتخابی، نتوانند در خصوص این مطالبه آبی حوزه انتخابیه خود، اقدام موثری انجام دهند، باید به صراحت اعلام کنند به دلیل عدم همکاری دولت برای تحقق مطالبه برحق مردم، از نمایندگی استعفا می دهد و یا از طرف مردم مجبور به استعفا شود!
در مورد مدیر عامل آب منطقه‌ای، متاسفانه در دوره اخیر حتی یک جریان سازی رسانه‌ای را هم شاهد نبوده ایم و حتی شاهد یک اعتراض خشک و خالی وی در مطبوعات هم نبوده ایم به گونه‌ای که برخی اعلام می‌کنند، مصلح به شرط پیگیری نکردن مصرانه حقابه استان، مدیریت به وی واگذار شده است! (این مورد بیشتر در فضا‌های غیر رسمی مطرح می‌شود)
اخبار رسمی و ... رسمی نشان می‌دهد که وضعیت استیفای حقابه استان بغرنج و نامشخص است و متاسفانه تیم جدید دولت در استان خصوصا در آب منطقه‌ای و همچنین نمایندگان توانایی و قدرت چانه زنی در بالا را ندارند بنابراین در شرایط فعلی بهترین اقدام همان تنگ کردن عرصه بر مسئولین ناکارامد و ناتوان است چرا که عرصه گرفتن حق و حقوق آبی، به افراد مصمم و پیگیر نیاز دارد که در حال حاضر، استان فاقد این عناصر است!
با وضعیت پیش آمده امیدواری به توانایی مدیران آبی و نمایندگان استان در مجلس بسیار کاهش یافته است و حتمی و ضوروری است که دلسوزان توسعه استان در هر حوزه‌ای، با همفکری و تشکیل اتاق فکر، نسبت به اخذ حق و حقوق آبی استان، مسئولانه‌تر اقدام کنند.
