در نقطه مقابل، تیم مذاکره کننده دولت روحانی معتقد است که تحریم های صادره علیه ایران ناشی از ضعف در مذاکرات در دولت پیشین بوده و لذاست که نتیجه حاصل از مذاکرات به عنوان برنامه جامع اقدام مشترک که به "برجام" معروف است فصل جدیدی از تعامل کشورمان در عرصه بین المللی را به مدد اصل تنش‌زدایی گشوده و پیام آور رونق و توسعه خواهد بود.
صرفنظر از دیدگاههای متفاوت در ارزیابی کارنامه سیاست خارجی دولت پیشین و کنونی در مذاکرات بالخصوص در موضوعات هسته ای، بایستی این واقعیت را پذیرفت که میز مذاکرات هسته ای با چارچوب های معین خود که افزون بر یک دهه از شکل گیری آن سپری می شود نمی تواند چندان شاخص و معیار دقیقی برای این منظور باشد بلکه "بزنگاههای" خاص و چگونگی مدیریت "بحران" است که می تواند فاصله میان ادعا و شعار تا عمل و واقعیت را در این عرصه مهم روشن سازد.
دولت درواکنش به پیشنهاد ترک اجلاس مجمع عمومی از سوی رئیس جمهوری اسلامی ایران و همدردی با فاجعه منا، معتقد بود که از نزدیک می تواند این فاجعه را از مقر نیویورک مدیریت کند اما وقتی همه رایزنی های دیپلماتیک دولتمردان به در بسته خورد و وزیر خارجه سعودی، تماس های مکرر آقای ظریف وزیر امور خارجه "خندان" را برای ملاقات نپذیرفت و حتی حکومت سعودی به علی جنتی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی ویزا نداد و ظریف برای حل مسئله و پادرمیانی دست به دامان امیر کویت شد تازه نقاط ضعف محسوس تیم به اصطلاح کارکشته دیپلماتیک دولت یازدهم که نقطه قوت خود و نقطه ضعف دولت‌های گذشته را اتفاقاً در فن گفتگو و مذاکره عنوان می کرد هویدا شد.
اکنون این پرسش مطرح می شود که آیا تیم دیپلماتیک دولت که همه "هنر" خود را در پای میز مذاکرات هسته ای به رخ می کشید آیا فقط کلیدش مختص قفل پرونده هسته ای آن هم با همه ابهاماتش بوده و در هیچ زمینه دیگر از ماموریت های حیاتی سیاست خارجی کاربردی حداقلی ندارد؟ ناگفته پیداست که موضوع پرونده هسته ای ایران که اتفاقاً از جانب طرف های مقابل با اهداف از پیش تعیین شده بزرگنمایی شد در مقایسه با مسایل مهم دنیا و منطقه که عمده آنها بدون حضور ایران قابل حل و فصل نیست، چندان هم پیچیده نبوده و قابلیت و کفایت تیم دیپلماسی در موضوعات مهم و بحران هایی چون فاجعه منا، معیار قضاوت عمومی است.
به نظر می رسد دولت یازدهم با قبول ضعف‌های غیرقابل پذیرش دیپلماسی در فاجعه منا که عمده آن ناشی از خودشیفتگی بوده است مواضع خود را با منافع و حقوق مردم همسو و به جای نقش انفعالی ، دیپلماسی عزتمندانه را در پیش بگیرد.
انتهای پیام/
اظهارات جالبی کردید جناب اقای روحنواز!اولا شما که از خنده های آقای ظریف اینقدر عصبانی هستید اندکی صبر می فرمودید تا عصبانیتتان فروکش کند یا قبل از ارائه دیدگاههای افراطی تصویری از گریه دکتر ظریف تماشا می کردید تا شاید نوشته عجیبتان کمی رنگی از گفتار رحمت اللعالمین می گرفت.
اینقدر در مورد دیپلماسی نوشتید که آخرش بگید ما باید خشونت به خرج بدیم و جنگ کنیم!!!!ممنون! خیلی زحمت کشیدید.
تشکر از این تحلیل