سیّد بن طاوس به سند معتبر از حضرت صادق علیه السّلام روایت کرده است که فرمود که مادرم فاطمه علی‌ها السّلام دو رکعت نماز مى‌کرد که جبرئیل علیه السّلام تعلیم او کرده بود و در رکعت اوّل بعد از حمد صد مرتبه سورۀ قدر، در رکعت دوّم صد مرتبه سورۀ توحید مى‌خواند و، چون سلام مى‌گفت این دعا را مى‌خواند:
سبحان ذی العزّ الشّامخ المنیف، سبحان ذی الجلال الباذخ العظیم، سبحان ذی الملک الفاخر القدیم، سبحان من لبس البهجة و الجمال، سبحان من تردّى بالنّور و الوقار، سبحان من یرى أثر الّنمل فی الصّفا، سبحان من یرى وقع الطّیر فی الهواء، سبحان من هو هکذا لا هکذا غیره.
منزه است خداى صاحب عزت و مقام بلند، منزه است خداى صاحب جلال و کبریایى و عظمت، منزه است خداى صاحب ملک فاخر ازلى، منزه است خدایى که لباس حسن و جمال به قامت خود آراسته، منزه است خدایى که رداى نور وقار در بردارد.
منزه است خدایى که اثر پاى مورچه را در سنگ سخت سیاه مى‌بیند، منزه است خدایى که خط سیر مرغ را در هوا مى‌بیند، منزه است خدایى که تنها او بدین کمال است و غیر وى داراى این کمال نیست؛ و سیّد گفته است که در روایت دیگر وارد شده است که بعد از این نماز تسبیح مشهور حضرت فاطمه که بعد از هرنماز خوانده مى‌شود بخواند و بعد از آن صد مرتبه صلوات بر محمّد و آل محمّد بفرستد؛ و شیخ رحمه اللّه در مصباح این نماز را مرسل روایت کرده است و گفته است که، چون سلام بگویى تسبیح فاطمه را بخوان و این دعا را بخوان، یعنى دعایى که پیش مذکور شد. پس گفته است که سزاوار است براى کسى که این نماز را بکند و از این دعا فارغ شود زانو‌ها و دراع‌هاى خود را برهنه کند و به سجده رود و جمیع مساجد سبعه را به خاک برساند که جامه در میان مانع نباشد و دعا کند و حاجات خود را از خدا طلب نماید و در سجده این دعا را بخواند: یا من لیس ... ربّ یدعى، یا من لیس فوقه إله یخشى، یا من لیس دونه ملک یتّقى، یا من لیس له وزیر یؤتى، یا من لیس له حاجب یرشى، یا من لیس له بوّاب یغشى، یا من لا یزداد على کثرة السّؤال إلا کرما و جودا و على کثرة الذّنوب إلا عفوا و صفحا، صلّ على محمّد و آل محمّد و افعل بی کذا و کذا.
اى خدایى که غیر تو پروردگارى نیست که او را در دعا بخوانند، اى کسى که فوق تو خدایى نیست که از او بترسند، اى کسى که غیر تو پادشاهى نیست که از او بپرهیزند، اى سلطانى که تو را وزیرى و حاجب و دربانى نیست که به درگاهش آیند و به رشوه وسیله به سویش برانگیزند، اى خدایى که هرچه محتاجان از تو بیش‌تر سؤال کنند جود و کرمت افزون مى‌شود و هرچه بندگان بیش‌تر گناه کنند عفو و گذشت تو بیش‌تر مى‌شود، درود فرست بر محمد صلّى اللّه علیه و آله و آل محمد علیه السّلام و حوایج مرا برآور.
پس به جاى و افعل بی کذا و کذا حاجت‌هاى خود را یاد کند.
منبع: انتخاب شفقنا از کتاب زاد المعاد مندرج در جامع الاحادیث
