حادثه كلينيک سينا در تجريش يك سؤال را دوباره پيش آورد...
چرا پله اضطرارى از آپارتمان‌هاى ايران حذف شد؟
در مقررات ملى ساختمان در ايران پله فرار يا راه خروج اضطرارى كه قدرى عام‌تر است برای ساختمان با ارتفاع ۱۲ متر الزامی بود که به ۱۵ متر تغییر کرد.
امروز طبق قانون ایران ساختمان ۵ طبقه مکلف است پله فرار یا راه فرار اضطراری Scaperoute داشته باشد.
شهرداری اما بر این الزام قانون اهمال می‌کند.
متأسفانه مثل همه استانداردهاى جهانى وقت ايرانيزه شدن هر چيز از جمله آپارتمان بومى شدن موجب تساهل در اجراى الزامات همراه يک فرهنگ می‌شود.
بدماسكى مثل نداشتن پله فرار محصول ايرانيزه شدن سهل‌انگارانه یک شیوه استاندارد جهانی ست که ریشه در تاریخ تأویل و تحریف ما دارد.
ما دوست داریم هر چیزی را مثله شده و درب و داغون اشاعه بدهیم و از این لحاظ فرقی بین بدماسکی و حذف پله فرار از ضوابط ایمنی ساختمان نیست.
کودکی مان یادم هست که حتی سمت چپ راننده تاکسی سوار می‌شدیم و کرایه هم میدادیم!
ما تنها مردمی بودیم که جلوی تاکسی ۴ نفر می‌نشستیم و اگر کسی می‌پرسد چرا مردم ضوابط استاندارد را در کرونا رعایت نمیکنند، ریشه در اینهمه سال آموزش غلط سهل‌انگاری و بی‌خیالی در کودکی‌های نسل ما دارد!
من یادم هست که کمربند از پیکان به علت جنبه زینتی و زائد شبیه کراوات حذف شد...
پیکانهایی که اصلا محل نصب کمربند در خط تولید نداشت یک امر رایج بود...
این ترک استانداردها در تمام شئون زندگی ایرانی حتی استانداردهای نظام سلامت و الکترونیک در جامعه مدرن؟ ایرانی ریشه دوانده است.
کامپیوترهای ناامن، بهداشت غذا و درمان با استاندارد سهل‌انگارانه و هرچه که بشود یک طوری همه چیز را دور زد به فرهنگ تبدیل شده است...
همین امروز از قفل‌های سنگین پله‌های اضطراری بیمارستان میلاد بازدید کنید...
کمتر کسی میداند کلیدها کجاست...
اینها همه باهم امروز، این جامعه آسیب‌پذیر را ساخته است...
انتهای پیام/*