به گزارش تابناک سمنان: محمدحسین عابدی: پس از حدود سه ماه تعطیلی کرونایی آن‌هم در آغاز ترم دوم، حرف‌وحدیث‌ها پیرامون بازگشایی مدارس استان سمنان مانند دیگر نقاط کشور بیش از گذشته مطرح شد موضوعی که موافقان و مخالفانی داشت.
مخالفان معتقد هستند که استان سمنان هنوز شهر وضعیت سفید از بابت کرونا ندارد و شهرستان‌های این استان یا قرمز هستند و یا در بهترین حالت زرد؛ درنتیجه بازگشایی مدارس درس حتی به شکل محدود اشتباه است عده دیگر اما معتقد هستند که بالاخره که نمی‌شود مدارس را بازگشایی نکرد و اگر این امر صورت نگیرد، تکلیف دانش‌آموزان چه می‌شود؟
ساز و کار عجیب برای بازگشایی مدارس
به هر صورت مدارس با سازوکاری عجیب‌وغریب بازگشایی شد آن‌هم حضور کادر آموزشی در مدارس به‌صورت اجباری و حضور دانش‌آموزان به‌صورت اختیاری! این یعنی معلمان در کلاس‌های درس خالی نشسته‌اند تا شاید شاگردی گذرش به کلاس درس بیفتد.
گذاره دومی که می‌توان از این عبارت در نظر گرفت این است که آموزش‌وپرورش تمام هزینه و انرژی آموزشی و کادر مدارس را متقبل می‌شود تا شاید ۱۰ تا ۱۵ درصد از دانش‌آموزان به مدارس سری بزنند که در این گزارش سعی داریم این گزاره‌ها را مورد بررسی قرار دهیم.
کافی بود آموزش‌وپرورش یک نظرسنجی کند
مریم احمدی کارشناس تکنولوژی‌های آموزشی بابیان اینکه کافی بود آموزش‌وپرورش یک نظرسنجی از خانواده‌ها پیش از بازگشایی مدارس کند و در آن بپرسد که آیا فرزندتان را به مدرسه می‌فرستید یا خیر؛ بعد این تصمیم را می‌گرفت اما گویا این امر که البته می‌بایست در سطح کلان رخ می‌داد، اتفاق نیفتاده است.
وی بابیان اینکه حضور در مدارس به انتظار ۱۰ درصد دانش‌آموز که شاید بیاید و شاید نیاید در حقیقت وهن مقام معلم است، می‌گوید: به نظر می‌رسد همه‌چیز در این طرح رعایت شده جز شأن و مقام معلم. این درست نیست که معلم سر کلاسی خالی بنشیند که شاید دانش‌آموزی بیاید شاید هم خیر؛ به نظر بنده این وهن مقام معلم است که منتظر دانش‌آموزان باشد یک قرن است که دانش‌آموزان انتظار معلمان را می‌کشیدند.
این کارشناس می‌گوید: این امر مقام معلم را تقلیل داده از سویی به دانش‌آموز می‌گوید این معلم است که به تو نیاز دارد نه تو به معلم درنتیجه می‌خواهی به مدرسه برو می‌خواهی هم نرو! آن‌کسی هم که در کلاس نشسته از سر بیکاری آنجا است و وقتش را تلف می‌کند. این امر اصلاً شایسته معلمان نیست و اذهان بچه‌ها را نیز نسبت به کلاس درس و اجباری بودن آن مخدوش می‌کند لذا آموزش‌وپرورش یا باید مدارس را باز کند یا تعطیل، بین این دو تصمیم را نمی‌شود متصور شد.
خانواده‌ها هم حق‌دارند
برخی دیگر اما این نظر را ندارند و معتقد هستند خانواده‌ها هم حق‌دارند برای فرزندانشان تصمیم بگیرند و نخواهند که آنان را به مدارس بفرستند. اسماعیل مهدوی از معلمان باسابقه بابیان اینکه امروز غالباً خانواده‌ها یک یا دو فرزند دارند و اصطلاحاً بچه‌ها عزیزکرده هستند یعنی به‌گونه‌ای فرزند سالاری در خانواده‌ها موج می‌زند لذا این بچه را والدین به‌راحتی به مکان خطرناک یا حتی مکانی که ریسک پنج‌درصدی هم داشته باشد نمی‌فرستند و باید این نگرانی را به‌حق دانست.
مهدوی بابیان اینکه مخالفان این طرح خطر کرونا را درک نکرده‌اند، بیان می‌کند: من هم معتقد هستم آموزش از راه دور جواب نمی‌دهد و بچه‌ها باید در کلاس حضورداشته باشند اما به چه قیمتی؟ با سلامتی و جان یک نفر که نمی‌شود بازی کرد. لذا به نظر می‌رسد باید به والدین حق داد تا نگران باشند.
دانش آموزان ۱۵ درصد مشارکت داشتند
مدیرکل آموزش‌وپرورش استان سمنان اما در گفتگو با خبرنگار مهر، با به این اینکه ۱۰۰ درصد مدارس استان از روز شنبه بازگشایی شدند، می‌گوید: ۹۰ درصد همکاران فرهنگی و معلمان در مدارس حضور یافتند و حضور دانش‌آموزان با توجه به اینکه الزامی وجود نداشته ۱۵ تا ۲۰ درصد بوده است.
محمد دستورانی بابیان اینکه تمام ضوابط از سوی وزارت خانه اعلام و در مدارس اجراشده است، بیان کرد: حضور دانش‌آموزان در مدارس اختیاری و شرط آن نیز داشتند ماسک و دستکش است که خانواده‌ها می‌بایست آن را تهیه کنند. همچنین دانش‌آموزانی که نتوانستند از اپلیکیشن شاد و برنامه‌های تلویزیون استفاده کنند برای رفع اشکال مدارس دایر و معلمان موظف به پاسخ‌گویی هستند.
وی افزود: مدارس باید شرایطی را منظور کنند تا در هر مدرسه ۲۵ درصد دانش‌آموزان حاضر شوند و برنامه‌های درسی نیز از قبل اطلاع‌رسانی شده باشد.
حضور بیش از ۲۵ درصد دانش‌آموزان مطرح نبوده است
این سخنان نشان می‌دهد که در اصل برنامه‌ریزی آموزش‌وپرورش هم بر اساس حضور بیش از ۲۵ درصد دانش‌آموزان در کلاس‌های درس نبوده است. یعنی به‌عبارت‌دیگر آموزش‌وپرورش نخستین موضوعی که در نظر گرفته سلامت دانش‌آموزان و البته کادر آموزشی خودش است که امری درخور توجه و فراوان محسوب می‌شود اما باید پرسید پس مردم نگران چه هستند؟
والدین نظرات مختلفی دارند یکی از آن‌ها به خبرنگار مهر، می‌گوید: ما نگران بچه‌هایمان هستیم. آن‌قدر این روزها و ماه‌ها اخبار ضدونقیض از رسانه‌ها و دولت و وزارت بهداشت و … شنیده‌ایم که نمی‌توانیم اعتماد کنیم و هرچه هم که بگویند حضور در مدارس امن است ما نخواهیم گذاشت تا بچه‌هایمان به مدرسه بروند.
محمدامین کریمی که یک دختر و یک پسر دبستانی دارد می‌گوید: همین چندی پیش بود که استانداری اعلام کرد میامی وضعیت سفید است دو روز بعدش مشخص شد که نه‌تنها سفید نیست بلکه قرمز است! چرا باید اعتماد کنیم و فرزندانمان که تنها دارایی‌هایمان هستند را به مدارس بفرستیم.
می‌بایست اعتماد کرد
یکی از شهروندان که دخترش را امروز به مدرسه فرستاده اما به خبرنگار مهر، می‌گوید: روز شنبه دخترم را به مدرسه نفرستادم بلکه خودم آمدم و از دور نگاه و بررسی کردم تا ببینم شرایط چطور است کسی البته از دانش‌آموزان در مدرسه نبود اما یک‌نفری را که دیدم با دستکش، ماسک و حتی شأن پزشکی آمده بود و خادم مدرسه در بدو ورود به دستانش الکل زد، این امر را که دیدم فردایش دخترم را به مدرسه فرستادم.
نازلی شاه‌حسینی بابیان اینکه تا مدرسه راندیدم خیالم راحت نشد، بیان کرد: به نظر من خطری بچه‌هایمان را تهدید نمی‌کند چون هم فاصله‌گذاری رعایت شده و هم‌خانواده اهمیت آن را درک کرده‌اند و دانش‌آموزان را اصطلاحاً مجهز می‌فرستند.
وی بابیان اینکه توصیه می‌کنم فرزندان را به مدرسه بفرستیم چراکه در این دو سه ماه، خیلی از درس‌هایشان عقب افتادند، بیان کرد: در خانه ما وضعیت به این شکل بود که من روزی صدبار باید بر سر فرزندم فریاد می‌زدم که درس بخوان. دخترم مدام با گوشی در فضای مجازی بود و یا فیلم تماشا می‌کرد و امسال اگر بتواند همین دروس را قبول شود باید خدا را شکر کنیم.
توجیه پذیری مطرح نیست
نظرات والدین معمولاً حول همین دودسته می‌چرخد عده‌ای شدیداً مخالف و عده‌ای موافق هستند تا فرزندان در کلاس‌های درس حضور یابند البته منظور از حضور همان حضور اختیاری با ظرفیت ۲۵ درصد و با رعایت فاصله‌گذاری اجتماعی است زیرا در وهله نخست کلاس درس و معلم بهتر می‌توانند در درس‌ها به دانش‌آموزان کمک کنند و ثانیاً بچه‌ها در فضای کلاس می‌توانند بهتر درس بخوانند.
حال سوال اساسی دیگر این است که آیا این‌همه وقت و انرژی برای ۱۵ درصد دانش‌آموز اقدامی درست و سنجیده است؟ علیرضا معصومی کارشناس و مدرس دانشگاه در رشته جامعه‌شناسی در گفتگو با خبرنگار مهر، معتقد است حتی اگر یک دانش‌آموز در مدرسه ۳۰۰ نفره به کلاس درس مراجعه کند باز بودن مدرسه و حضور ۱۰ معلم در آن توجیه پذیر است زیرا کار معلمی و آموختن به کیفیت است و نه کمیت.
معصومی بابیان اینکه مدرسه و معلم ستون تعلیم هستند، بیان کرد: شاید خانواده‌ها بتوانند فرزندان را تربیت کنند (که البته با درست و غلط آن کاری نداریم و صرفاً تربیت را در معنای واژه آن می‌پذیریم) اما تعلیم خیر؛ بچه‌ها باید توسط معلم و در فضای مدرسه تعلیم ببینند.
وی بابیان اینکه تعلیم در فضای مجازی مناسب است و دست کمی از فضای تحصیل کلاسی ندارد، اما محدودیت‌هایی دارد که باید آن را با اهمیت دانست، بیان کرد: محدودیت‌های فضای مجازی سبب می‌شود تا هرگز جای کلاس درس را نگیرد مثلاً حواس پرتی دانش‌آموزان نسبت به محیط خانه، تلفن، مادر، برادر، تلویزیون یا عدم تداعی شدن فضای کلاس، قطعی اینترنت حتی برای لحظه‌ای و متوجه نشدن دانش‌آموز در آن واحد از یک مبحث، نداشتن هزینه خرید تلفن هوشمند، نداشتن اینترنت در روستاها و ده‌ها مورد دیگر معایب این فضاها هستند.
فضای مجازی ضعف‌هایی دارد
این کارشناس گفت: به نظر می‌رسد راه حل معقولی است که در کنار فضای مجازی کلاس‌های درس به شکل اختیاری باز باشند تا دانش‌آموزانی که دچار محدودیت‌های فوق‌الذکر هستند بتوانند به کلاس مراجعه و معلم شأن را حضوری ببینند و رفع اشکال کنند.
در این باره نظرات فراوان است حال باید دید شرایط مدارس اختیاری تا زمان امتحانات چگونه می‌شود و دانش‌آموزان امتحاناتشان را چطور پشت سر می‌گذارند. آیا دوری از مدرسه می‌تواند به افت تحصیلی شأن منجر شود؟ آیا فضای مجازی توانسته جایگزین کلاس درس شود؟ به نظر می‌رسد زمان پاسخ این سوالات را می‌دهد.