تابناک ایلام علی اصغر اسدی ::با ورود کرونا به کشور ،بخش های مختلف اقتصادی متاثر از تعطیلی مشاغل وکاهش تقاضا به رکود کشیده شد ،این موضوع منجر به این شد تا بخش های آسیب پذیر جامعه همچون مشاغل خرد ،دست فروشان ،کارگران فصلی ،رانندگان تاکسی و مواردی از این دست درآمد خود را از دست بدهند .
بسیاری از خانواده ها به شدت آسیب پذیر شدند،به زبان ساده تر بگوییم؛پس لرزه های کرونا باعث شد تا عمق بحران تا درون خانواده ها کشانیده شود ،دراین بین بودند کسانیکه عزتمندانه صورت خود را با سیلی سرخ کردند اما عزت نفسشان مانع از این شد تا در مواجهه با تلنبار شدن مشکلات ،زبان به گلایه نگشوده یا دستشان را مقابل هر کس وناکسی دراز نکنند.
معمولا در بحبوحه بحران ها این حکومت ودولت ها هستند که نقطه قوت مردم بحران زده محسوب شده وبه تکیه گاهی برای بحران زدگان تبدیل می شوند ،اما کیست که خبر نداشته باشد که کشور ما حتی در غیبت بحرانی همچون کرونا ،خود در میان بحران های عمیق تری دست وپا می زند !بحران تحریم ،بحران عدم دسترسی به منابع درآمدی ،بحران صفر شدن قیمت نفت !
بنابراین در چنین شرایطی انتظار از دولت برای دستگیری از متضررین وبحران زدگان انتظاری منطقی نیست ! با این وجود دولت در حدوسع وتوانش اقداماتی را به انجام رسانید ،پرداخت وام یک میلیون تومانی کرونا ،تصویب تسهیلات به مشاغل زیان دیده و تعویق زمان باز پرداخت بخشی از اقساط تسهبلات و هزینه آب ،برق وگاز !
اینجاست انتظار می رفت مردمی که دستشان به دهانشان می رسد ،موسسات خیریه وخیرین به یاری مردم آسیب دیده بشتابند که به موقع شتافتند ،حتی قبل از طرح های همدلانه ملی ،این مردم بودند که با تشکیل خودجوش پویش ها به شیوه هایی منطقی که عزت نیازمندان آسیب نبیند ،کمکها را خاموش به دست اهلش می رساندند!زخم را می شناختند و مرحم را همانجا می گذاشتند!انماینده ولی فقیه در استان هم با به میدان آوردن بزرگان وخیرین پویشی همدلانه راه انداخت ،پویشی از جنس مردم ،با مردم وبرای مردم!
رفته رفته پویش ها گسترده تر شد ،رنگ حکومتی به خود گرفت ،ائمه جمعه وسپاه دست به کار شدند ،پویش ها تغییر فاز دادند ،از فاز مردمی به فاز حکومتی تغییر یافتند ،در حرکتی تحت عنوان مردمی ،میلیاردها تومان در عرض کمتر از یکی دوهفته جمع آوری شد ،البته نبایستی سهم کارمندانی که به هر ترتیب بخشی از حقوقشان رابه این پویش ها اختصاص دادند نادیده انگاشت !
دو روز پیش هم سپاه استان ایلام در رزمایشی تحت عنوان " کمک مومنانه " از 10هزار بسته مواد غذایی در مصلی ایلام رونمایی کرد .در این رزمایش باحضور مسئولین و رسانه های استان ، اولین مرحله توزیع کمکها به ارزش سه میلیارد ودویست میلیون تومان عملیاتی شد .به گفته فرمانده سپاه استان ،قرار است در مرحله دوم این رزمایش 28هزار بسته مواد غذایی در بین نیازمندان استان توزیع شود.
اما اینجا ما با چند موضوع مواجهه هستیم که باید مورد توجه مسئولین ودست اندرکاران این پویش همدلانه قرار گیرد ،اول اینکه همه مردم وخیرین در این طرح بزرگ مشارکت داشته اند ،هر کسی در حد وسع وتوانش به این پویش خدمت کرده است ،از دهیاران گرفته تا بخشداران وفرمانداران واستاندار ،خیرین وموسسات خیریه ،ریش سفیدان وبزرگان محلات و شهرستانها با هر گرایش وتفکری به میدان آمدند .
در شهرستان ها فرمانداری ها با محوریت فرماندار و ائمه جمعه درشکل دهی به این حرکت بزرگ نقش داشته اند ،رده های مقاومت از پایگاه گرفته تا حوزه ونواحی در این طرح دوشادوش دیگر سازمانها نقش آفرینی کرده اند ،نکته جالب اینجاست که کارمندان ادارت متعدد هرکدام از یک تا چند روز حقوق خود را به این پویش اختصاص داده اند .
بنابراین باید گفت که یک حرکت ملی شکل گرفت تا به مطالبه مقام معظم رهبری عینیت بخشیده شود ،پس باید در سخنرانی ها و مصاحبه های رسانه ای کسی دنبال مصادره این حرکت نباشد. نقش تمامی این افراد دیده شود ،گفته شود ،اینکه بگوییم فقط بچه های بسیج و گروههای جهادی این حرکت را رقم زدند یا کار بخشداران ودهیاران بود ! واقعا در حق آن کارمندی که حقوقش را با عشق تقدیم کرد جفا شده است.باید همان نقشی که به فرمانده پایگاه مقاومت داده می شود به دهیار یک روستا هم داده شود ،اگر زحمت فرمانده حوزه وناحیه دیده می شود ،باید تلاش های بخشداران وفرمانداران هم به چشم بیاید !
دوم اینکه تشریح وتبیین کارکردها نباید به گونه ای انجام پذیرد که باعث برجسته سازی یک بخش از حاکمیت و تضعیف بخش دیگری از آن شود .امروز مهمترین پاشنه آشیل جمهوری اسلامی ایران رفتارهای دوگانه وبرجسته سازی حاکمیت دوگانه در کشور است .این نکته نباید فراموش شود که اگر امروز دولت حسن روحانی در مبارزه با کرونا یا کمک رسانی به آسیب دیدگان ناتوان شده یا شکست بخورد ! کسی نمی گوید دولت روحانی شکست خورد بلکه این ناکامی به نام نظام ثبت خواهد شد .
اگر در کمک رسانی به آسیب دیدگان اینگونه القاء شود که دولت در تامین وجبران آسیب های ناشی از این بحران مستاصل است و و نهادهای حکومتی باید به میدان بیایند و از این وضعیت دنبال نمایش ضعف دولت بود ،نهادها مرتکب اشتباهی بزرگ وتصوری غلط شده اند . چراکه نظام ودولت از هم جدا نیستند و آثار این نمایش همچون بومرنگی به کلیت نظام برخواهد گشت .بنابراین کسی نباید از وضعیت پیش آمده به دنبال سوء استفاده سیاسی باشد ،اصولا مردم از سیاسی بازی خسته شده اند ،آنهم در چنین شرایط که اصلا نای دیدن بازی های مضحک سیاسی را هم ندارند . البته این سوال را خواهند پرسید مگر نهادهای حکومتی همچون بنیاد مستضعفان ،برکت و...از جیب پدرشان هزینه می کنند ؟! مگر از بیت المالی نیست که متعلق به یکایک شهروندان ایرانی است ؟!
سوم اینکه در توزیع کمک های مردمی باید هم عدالت رعایت شود هم اینکه حفظ شان وعزت نیازمندان مدنظر دست اندرکاران قرار گیرد .ما مسلمانیم ،ما تابع فقه مترقی شیعه هستیم .دراین مکتب وفقه به ضرورت حفظ عزت ،شان وآبروی مومن بسیار تاکید شده است .
شکی نیست که هر انسانی به سه چیز مهم در زندگی هزینه بسیار می‌پردازد که شامل: 1. حفظ و صیانت از جان و بقای خود و دیگران؛ 2. حفظ و صیانت از مال خود و دیگران؛ 3. حفظ و صیانت از عرض و آبروی خود و دیگران است.
پيامبر گرامي اسلام صلي‌الله عليه و آله و سلم می‌فرماید: اِنَّ حُرمَهًْ عِرض المُؤمِنِ كَحُرمَهًْ دمِهِ و مالِهِ؛ حرمتِ حيثيت و آبروي مؤمن همانند حرمتِ جان و مال او است.(لئالي الاخبار، ج ۵، ص ۲۲۶)
امام جعفرصادق(ع) نیز می‌فرماید: المُؤمنُ حرامٌ كُلُّهُ: عِرضُهُ و مالُهُ و دَمُهُ؛ مؤمن سراسر وجودش حرمت است: حرمت آبرو، حرمت مال و حرمت خون و جان او. (مستدرک، ج ۹، ص ۲۳۹)
پس دست اندرکاران توزیع بسته های حمایتی دقت کنند ،مبادا برای یک نمایش رسانه ای به گونه ای عمل شود که آبروی یک نیازمند قربانی منافع ومطامع سیاسی ومدیریتی شود ،باید مراقب بود به بهانه ترویج کارخیر آبروی یک مومن خدشه دار نشود وبه دست خود مرتکب شکستن حرمت مومن نشوند.
نکته آخر اینکه این مرحم باید به دقت در محل زخم گذاشته شود ،توزیع بسته ها باید به شیوه ای صورت گیرد که حق به حق دار برسد . ده هزار بسته کم تعدادی نیست ! باید به صورت ملموس مشخص شود که این بسته کجا وبه چه کسانی تحویل داده می شود . خدایی نخواسته به گونه ای عمل نشود که فردا روزی گزارش شود که مجریان توزیع فقط اقوام وبستگان خود را دیده اند !گر نیاید به گوش رغبت کس ،بر رسـولان پیام بـاشد و بس!از ما گفتن بود.!
