علی دارابی در یادداشتی در روزنامه صبح نو نوشت: قسم خورده ملت ایران روبه‌رو هستیم که ابعاد گسترده‌تری دارد. اگر ما در زمانه جنگ تحمیلی هشت‌ساله از زمین و آسمان مورد تهاجم بودیم و همه کشورها و قدرت‌ها از رژیم بعثی عراق حمایت می‌کردند و تحریم‌های ظالمانه و تهدیدهای مختلفی را هم ملت ایران در آن سال‌ها تحمل کرد اما با اقتدار، صلابت، نجابت پای ارزش‌ها، نظام، کشور و آرمان‌های خود ایستاد و بالاخره این ایرانیان بودند که «پیروز واقعی جنگ» در دنیا شناخته شدند.
اما امروز «تحریم و تشدید آن» از سوی آمریکا، هم‌پیمانان غربی، ارتجاع منطقه و میدان‌داری رژیم اشغالگر قدس ابعاد گوناگونی را یافته است که با «اعمال اقدامات فراسرزمینی آمریکا» و «تشدید تحریم‌ها» «شرایط سخت اقتصادی و معیشتی برای مردم» را به‌وجود آورده است. این واقعیت را باید هم قبول کنیم و هر کس و هر نهاد در این جنگ اقتصادی وظیفه خود را بشناسد و برای تحقق آن تلاش نماید.
دشمنان و در راس آن آمریکا به‌دنبال آن هستند که با «تشدید تحریم‌ها» به افزایش گرانی، تورم، بیکاری و رکود واحدهای اقتصادی دامن بزنند، در سیستم ناوبری و حمل و نقل دریایی، هوایی و زمینی کشور اختلال ایجاد کنند. با لوایح و طرح‌های مختلف از قدرت چانه‌زنی و جهش انقلابی کشور بکاهند، با ایجاد اتحادیه‌ها، ائتلاف‌های جهانی و منطقه‌ای محدودیت‌های بیشتری را برای کشور به‌وجود آورند. آمریکا و متحدان غربی و هم‌پیمانان ارتجاعی منطقه در صددند که «اسلام‌هراسی، ایران‌هراسی، شیعه‌هراسی» را با کمک رسانه‌های در اختیار بار دیگر بهانه‌ای برای هجوم همه‌جانبه علیه جمهوری اسلامی نمایند تا به‌زعم خود «تنفر جهانی» در افکار عمومی را به‌وجود آورند. آنان درصددند در افکار عمومی جهانی از مردم ایران ملتی بدون هویت، تاریخ، فرهنگ بسازند و برعکس آن تصویری نادرست از ملتی که به‌دنبال جنگ‌طلبی، توسعه‌طلبی و خشونت است را ارائه نمایند.
اعمال محدودیت‌های بانکی، بیمه‌ای، کشتیرانی، هوایی و ... همه و همه در همین راستا قابل تحلیل است و از طینت بد دشمنان باید چنین خباثت‌هایی را هم انتظار داشت. اما آنچه که در این یادداشت مورد توجه است روی سخن با مسوولان کشور است چرا که مردم عزیز، انقلابی ، نجیب و با بصیرت کشور امتحان خود را در همه عرصه‌ها با سربلندی پس داده‌اند و اگر هم‌اکنون انبوهی از مشکلات ناشی از همین جنگ اقتصادی چون تشدید بیکاری‌ها، رکود واحدهای صنعتی و تولیدی، افزایش قیمت‌ها و گرانی سرسام‌آور کالاها و ارز که شرایط زندگی را بسیار سخت و دشوار برای مردم کرده است به‌دلیل وقوف آن‌ها از همین جنگ اقتصادی دشمنان و نیز وفاداری و پایبندی آنان به آرمان‌های انقلاب، امام ؟ره؟ و شهیدان است.
اما مردم از مسوولان خود انتظارات بحق و جدی دارند تا با مدیریت جهادی و انقلابی و تلاش شبانه‌روزی بر نقشه اهریمنی دشمنان غلبه یابند و بار دیگر نشان دهند که در جنگ اراده‌ها این بار نیز «مردم و مسوولان ایرانی» سربلند و موفق شده‌اند. بر این اساس باید همه ارکان و اجزای دولت این جنگ اقتصادی را «باور و قبول» داشته باشند و با حفظ وحدت و همدلی تمام همت خود را به‌کار گیرند تا دشمنان نتوانند به اهداف خود برسند.
جناب آقای روحانی رییس‌جمهوری مردم در سال 92 در کارزار انتخاباتی با نقد و نفی عملکرد دولت قبل صریحاً اعلام کردند که : «تحریم‌های دشمنان حداکثر 20 تا 30% در اداره امور کشور تاثیر داشته است و 70 تا 80درصد ناکارآمدی‌ها به دولت موجود (دولت احمدی نژاد) برمی‌گردد.» و چقدر روی این مساله مانور تبلیغاتی دادند و خب سهم زیادی از سبد آرای پیروز را به خاطر همین موضوع از آن خود کردند.
سخن افکار عمومی با دولت تدبیر و امید آن است که اگر همین سخن را قبول و باور دارید پس برای حل مشکلات مردم باید اقدام عملی کنید و این همه از تحریم‌ها، هیولا و دیوی که امکان غلبه بر آن نیست، نسازید!
اگر دولت محترم همین مساله را باور داشته باشد که بسیاری از مشکلات به نوع مدیریت کشور برمی‌گردد آنگاه کمر همت را محکم می‌بندد و به‌جای نشانی و آدرس‌های نادرست خود، میدان‌دار عمل می‌شود. اتفاقاً امروز دولت آقای روحانی از حمایت ویژه رهبری برای «اعطای اختیارات ویژه به‌دلیل شرایط خاص» برخوردار است. رییس‌جمهوری رسماً در سفر گیلان گفت: «که فرماندهی جنگ اقتصادی» را برعهده دارد و سایر قوا هم به او کمک می‌کنند.
مردم انتظار دارند «ناهماهنگی، عدم انگیزه، بی‌تحرکی» که در برخی از لایه‌های دولت تدبیر و امید سایه انداخته است یک سره کنار گذاشته شود . دستگاه سیاست خارجی و تیم اقتصادی دولت به‌جای تداوم سیاست گشایش از آمریکا و متحدان آنکه هیچوقت عملی نبوده است به توانمندی‌های داخلی اتکاء داشته باشند.
اتفاقاً اگر احزاب، جناح‌های سیاسی، نخبگان با گرایش‌های مختلف سیاسی «مدیریت یکپارچه، متحد و کارآمد دولت» را مشاهده کنند از حجم انتقادها به‌شدت می‌کاهند و به یاری دولت بر می‌خیزند. آنچه که در جنگ اقتصادی دولت محتاج آن است همین بایسته‌ها و مولفه‌های پیش‌گفته است وگرنه با «گفتاردرمانی، متهم کردن دیگران، فرصت‌سوزی، نه تنها مشکلات حل نمی‌شود بلکه گره در پس گره بر مشکلات مردم و کشور زده می‌شود.»
راه موفقیت در جنگ اقتصادی علیه دشمنان آن است که «رییس‌جمهوری به‌عنوان فرمانده جنگ» بتواند وحدت همه نهادها را در کنار حضور مردم برای غلبه بر مشکلات فراهم کند . نگاه به بیگانگان علاج این مشکل نیست و این پاشنه آشیل دولت تدبیر و امید است که امیدوارم برای همیشه کنار گذاشته شود.