موضوعی سلفی گرفتن نمایندگان مجلس دهم با فدریکا موگرینی در مر اسم تحلیف ریاست جمهوری دستمایه تحلیل های گوناگون و حتی تمسخرها و تحقیرهای متعدد در فضای رسانه ای و حتی افواه عمومی مردم شده است. این موضوع اتفاقا زمینه بسیار مناسبی برای یک تحلیل جامعه شناختی از رفتار نمایندگان در مجلس است آنهم در مواجهه با یک زن ارشد سیاسی اروپایی.
ابتدا تلاش شد تا هر کدام از جریان های ساسی اعضای طرف مقابل را به ندید بدید بازی و .. متهم نمیاند تا دامن خود را از لکه های احتمالی این عمل غیر عرفی پاک نمایند .اما بررسی عکس ها نشان می دهد که ترکیب سلفی بگیران با موگرینی و اسامی این نمایندگان به شرح زیر است:فراکسیون امید: احمد مازنی، فرج الله رجبی، بهرام پارسایی، محمدرضا بادامچی، ابوالفضل سروش، عبدالغفور ایران نژاد، علی قربانی، مصطفی کواکبیان، همایون یوسفی، محمدصادق حسنی، علیرضا رحیمی
مستقلین: حسین رضازاده، رسول خضری
اصولگرایان: اقبال محمدیان، الهیار ملکشاهی، ابوالفضل حسن بیگی، کاظم دلخوش، علیرضا سلیمی
در یک تحلیل کلی می توان به رفتارشناسی نمایندگان پرداخت .اما باید معترف بود این پدیده صرفا یک حادثه و اتفاق نبود.
بلکه پدیده‌ای است که می‌توان آن را علت‌یابی کرد. دکتر مرشدی تلاش می نماید برخی از علتها را اینگونه بیان کند.
وقتی از انتخابات صحبت می‌شود، منظور فرایندی است که مردم طی آن فرد یا افرادی را برای تصدی برخی مناصب برمی‌گزینند. متاسفانه وجود برخی عوامل و نبود برخی دیگر باعث شده است که افرادی که انتخاب می‌شوند نماینده‌ی واقعی اراده‌ی مردم نباشند.
از یک طرف نبود نظام حزبی و عدم پیوند نظام حزبی با نظام انتخاباتی، انتخابات را در ایران به امری توده‌ای تبدیل کرده است. افراد قبل از نامزدی برای انتخابات در قالب حزب محک نمی‌خورند و پخته نمی‌شوند، بلکه یکباره در لیست جناحها سر برمی‌آورند. وجود سیستم تایید صلاحیت سختگیرانه و خاص نیز موجب می‌شود افرادی که از این غربال عبور می‌کنند خاص باشند. از طرف دیگر، وجود امتیازات و رانتها نیز مزید علت است. در این حالت است که انتخاب بین بد و بدتر می‌شود.
۲. نمایندگان پروتکل و رژیم اخلاقی code of conduct ندارند.
وجود پروتکل بسیار ضروری است و باعث می‌شود نمایندگان بدانند ملتی را نمایندگی می‌کنند و باید در پوشش و رفتار و ... نکاتی را رعایت کنند و وجود رژیم اخلاقی، نمایندگان را کنترل می‌کند که گرفتار فساد مالی و ... نشوند. این دو امر در حال حاضر وجود ندارد. این دو مورد تنها به نمایندگان محدود نمی‌شود و تمامی صاحبان مناصب باید از این حیث تحت کنترل درآیند.
۳. ترکیب بیگانه هراسی و بیگانه دوستی xenophobia/xenophilia
آیا برخورد مردم با خارجی‌ها را دیده‌اید؟ از یک طرف باورهای دایی جان ناپلئونی در ما غلیان دارد و از طرف دیگر تا یک خارجی می‌بینیم انگار انسان عجیب و غریب و خارق‌العاده‌ای دیده‌ایم. دوست داریم با او هم صحبت شویم و ... این را بعضاً به حساب مهمان نوازی ایرانیان می‌گذارند. ولی اینگونه نیست. این پدیده بخشی فرهنگی است و از گذشته وجود داشته و بخشی نیز به دلیل عدم ارتباط جهانی تشدید شده است. کلانشهر های ما جهانشهر cosmopolitan نیست، ارتباط جهانی محدود است. در نتیجه، نه تنها مردم عادی، بلکه نخبگان نیز از دیدن خارجی به وجد می‌آیند. برگردید تصویر را ببینید. فردی که در حال سلفی انداختن با خانم موگرینی است، دارای هر دو احساس است. از یک طرف مایل است تصویر خود در کنار موگرینی را داشته باشد (احساس حقارت) و از طرف دیگر لبخندی که به همکاران خود می‌زند و واکنشهای آنها در قالب لبخند، نشان دهنده‌ی نوعی تحقیر سوژه (موگرینی) است. زن بودن سوژه هم با توجه به فرهنگ مردانه مزید علت شده است.