به گزارش تابناک سمنان و به نقل از ایران ورزشی آنلاین:
اعداد بی‌رحمند. شکست خانگی ۵ بریک آرسنال مقابل بایرن جای دفاع باقی نمی‌گذارد. بعد از شب هولناک ورزشگاه امارات، چرتکه‌ها خیلی زود به کار افتاد. رسانه‌ها خبر دادند شکست ۲-۱۰۰ در مجموع، بزرگترین ناکامی تیم‌های انگلیسی در مسابقات اروپایی است. طرفداران جدایی ونگر شبکه‌های اجتماعی را با هشتگ «ونگر اوت» تسخیر کردند. حتی برخی معتقد بودند که او باید بلافاصله بعد از این بازی اخراج شود. گیوتین را آماده کنید.
اعداد اما همیشه حقیقت را بازگو نمی‌کنند. آنچلوتی هم در پایان بازی اعتراف کرد که این نتیجه بازتابی از وقایع بازی نیست. نیمه اول بازی یکی از بهترین نمایش‌های این فصل آرسنال بود و این تیم لیاقت زدن بیش از یک گل را داشت. آرسنال در نیمه دوم هم بهتر شروع کرد و امیدوار بود حداقل با یک برد خوب وداع سزاوارانه‌ای با لیگ قهرمانان داشته باشد، ولی حکم «پنالتی – اخراج» بازی را کشت. سیدیروپولوس در این صحنه به کوشیلنی کارت زرد داد، ولی داور پشت دروازه در اتفاقی نادر تصمیم گرفت به داور وسط مشورت بدهد و ناگهان رنگ کارت تغییر کرد. بدشانسی محض. مثل بازی رفت دفاع آرسنال با خروج کاپیتان از هم پاشید. در آلیانس هم بازی تا دقیقه ۵۰ یک بر یک بود، ولی با مصدومیت و خروج کوچیلنی بایرن به چهار گل دیگر رسید. در امارات هم این سناریو تکرار شد. از طرفی آرسنال ده نفره دلیلی برای بستن بازی نداشت. تیمی که حذف شده با چه توجیهی باید در خانه عقب می‌نشست و دفاع می‌کرد؟ فوتبال هم تصمیم گرفته بود روی بی‌رحمش را به ونگر نشان دهد و تمام ضدحملات بایرن تبدیل به گل شد.
با این شکست موقعیت سرمربی فرانسوی شکننده‌تر از همیشه به نظر می‌رسد. کارگردان تلویزیونی در دقایق پایانی چند نمای بسته از پلاکاردهای «ونگر برو» به تصویر کشید. موافقان تغییر معتقدند سرمربی جدید می‌تواند آرسنال را به قهرمانی در لیگ برتر و شاید لیگ قهرمانان برساند، ولی احتمال چنین پیشامدی چقدر است؟ قهرمانی در لیگ برتر سال به سال سخت‌تر می‌شود. در این فصل شش تیم مدعی قهرمانی بودند و اگر معجزه‌ای رخ ندهد مربیان روی بورسی مثل مورینیو، کلوپ و گواردیولا هم دست خالی می‌مانند. منچستریونایتد با سابقه و سرمایه بیشتر بعد از فرگوسن از مربع مدعیان خارج شده و در دو فصل گذشته در لیگ اروپا بازی می‌کند. چه تضمینی وجود دارد که جانشین ونگر هم سرنوشت مشابهی نداشته باشد و در این رقابت سخت آرسنال به رده‌های پایین سقوط نکند؟ فراموش نکنیم ونگر در ۱۶ سال اخیر توانسته آرسنال را بی‌وقفه به لیگ قهرمانان برساند.
پارچه نوشته‌‌ای در حمایت از ونگر در شروع بازی از دید کارگردان پنهان نماند؛ «تشکر بابت ۲۰ سال» و تصویر جام‌های مهمی که او گرفته. سه قهرمانی لیگ برتر و ۶ قهرمانی جام حذفی. بیشتر این قهرمانی‌ها در دهه اول مربیگری او به دست آمده. قهرمانی‌های آرسنال در سال‌های اخیر به دو جام حذفی محدود می‌شود. تردیدی نیست که موفقیت‌های ونگر با شروع کارش در آرسنال قابل مقایسه نیست. یکی از دلایل این افت ورود سرمایه‌گذارانی مثل آبراموویچ و شیخ منصور است که معادله قدرت را تغییر داده است. از طرفی برخی از منتقدان معتقدند که نوآوری‌های ونگر در دهه ۹۰ دیگر تازگی ندارد، حتی کهنه شده و نمی‌تواند به موفقیت ختم شود. با این حال او در همه این سال‌ها تیمی ساخته با وجود هزینه کمتر در جمع مدعیان بوده، فوتبالی تماشایی بازی می‌کند و نسبت به رقیبانش نوسان کمتری دارد. در این شرایط چرا باشگاه باید ریسک تغییر مربی را بپذیرد؟
قبل از بازی گروهی از هواداران مخالف از مکان ورزشگاه قبلی در هایبری تا امارات تظاهراتی اعتراضی برگزار کردند، ولی آنها فراموش کرده‌اند که بدون ونگر شاید مجبور بودند هنوز در هایبری قدیمی و ۳۸ هزار نفری بازی کنند. ساخت همزمان ورزشگاه جدید نیاز به اجرای سیاست‌های ریاضتی داشت و هنر ونگر بود که توانست تیم را با وجود فروش ستارگانش در کورس نگه دارد. هواداران بابت فراموشی گذشته آرسنال ممکن است بهای سنگینی بپردازند، اگر باشگاه و ونگر تسلیم این فشارها شوند. خطر اینکه آرسنال بدون ونگر به یک باشگاه معمولی تبدیل شود از رویای قهرمانی محتمل‌تر است.